SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Substantive
Pranger
Kaak
m
, Pl.: Kaken
Schandpfahl
Kaak
m
, Pl.: Kaken
Wallung
[das Wallen: heftige Bewegung + heftige Erregung]
Kaken
n
Verben
sich
empören
[sich entrüsten, wütend werden]
kaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
empört
sein
kaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
entrüsten
kaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
erregen
kaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
kochen
[in allen hd Bed]
kaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
wallen
[im Topf: sich kochend bewegen]
kaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
wütend
sein
kaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zornig
sein
kaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
köcheln
licht
kaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
aufbrühen
[Kaffee]
wat
kaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
kochen
[in allen hd Bed]
wat
kaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
sieden
wat
kaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Adjektive und Adverbien
kochend
[in allen hd Bed]
kaken
(attr)
kochend
heiß
kaken
heet
Deklination
×
kaken heet
Deklination
kaken hete, kaken heten
siedeheiß
kaken
heet
Deklination
×
kaken heet
Deklination
kaken hete, kaken heten
siedend
heiß
kaken
heet
Deklination
×
kaken heet
Deklination
kaken hete, kaken heten
kochend
heiß
kaken
hitt
Deklination
×
kaken hitt
Deklination
kaken hitte, kaken hitten
siedeheiß
kaken
hitt
Deklination
×
kaken hitt
Deklination
kaken hitte, kaken hitten
siedend
heiß
kaken
hitt
Deklination
×
kaken hitt
Deklination
kaken hitte, kaken hitten
kochend
heiß
[vom Wasser]
springen
kaken
(attr)
siedeheiß
[″sprudelnd″ heiß]
springen
kaken
(attr)
siedend
heiß
[″sprudelnd″ heiß]
springen
kaken
(attr)
Ausdrücke, Redensarten, Wendungen
anzeigen
hergehen
und
kochen
anfangen
/
begünnen
to
kaken
hergehen
und
kochen
anfangen
/
begünnen
un
kaken
hergehen
und
kochen
dat
Kaken
anfangen
/
begünnen
jmdn
entflammen
[jmds heftiges negatives Gefühl hervorrufen]
een
to'n
Kaken
bringen
weitere Treffer anzeigen
weitere Treffer
Verben
anzeigen
aufkochen
opkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
aufkochen
upkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
empören
[sich entrüsten, wütend werden]
överkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
entrüsten
överkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
erregen
överkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
hochkochen
hoochkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
kochen
[innerlich sehr erregt/wütend sein]
överkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
überkochen
överkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
übersprudeln
överkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
weiterkochen
wiederkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Zustände
bekommen
överkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
abkochen
wat
afkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
ankochen
wat
ankaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
durchkochen
wat
dörchkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
einkochen
wat
inkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
einmachen
wat
inkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
einwecken
wat
inkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
nachkochen
wat
nakaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
aufkochen
[etw bis zum Kochen erhitzen]
wat
opkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
zusammenkochen
wat
tohoopkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
zusammenkochen
wat
tosamenkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
aufkochen
[etw bis zum Kochen erhitzen]
wat
upkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
verkochen
wat
verkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
zerkochen
wat
verkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Adjektive und Adverbien
anzeigen
brühendheiß
kakenhitt
Deklination
×
kakenhitt
Deklination
kakenhitte, kakenhitten
brühendheiß
kakenheet
Deklination
×
kakenheet
Deklination
kakenhete, kakenheten
kochend
[vom Wasser]
kakendig
Deklination
×
kakendig
Deklination
kakendige, kakendigen
kochendheiß
kakenhitt
Deklination
×
kakenhitt
Deklination
kakenhitte, kakenhitten
kochendheiß
kakenheet
Deklination
×
kakenheet
Deklination
kakenhete, kakenheten
kochendheiß
[″sprudelnd″ heiß]
springenkaken
(attr)
sehr
heiß
kakenhitt
Deklination
×
kakenhitt
Deklination
kakenhitte, kakenhitten
zum Seitenanfang