SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
etw
aufbrühen
[Kaffee/Tee]
wat
opgeten
Konjugation
×
Konjugation von geten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
geten; geet, geet
ik
geet
goot/gööt
gaten
du
güttst
gootst/göötst
he/se/dat
gütt
goot/gööt
wi/ji/Se/se
geet
(geten)
goten/göten
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
aufbrühen
[Kaffee/Tee]
wat
upgeten
Konjugation
×
Konjugation von geten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
geten; geet, geet
ik
geet
goot/gööt
gaten
du
güttst
gootst/göötst
he/se/dat
gütt
goot/gööt
wi/ji/Se/se
geet
(geten)
goten/göten
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
aufbrühen
[Kaffee/Tee]
wat
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
aufbrühen
[Kaffee/Tee]
wat
opbröhen
Konjugation
×
Konjugation von bröhen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
bröhen; bröh, bröht
ik
bröh
bröh
(bröhde)
bröht
du
bröhst
bröhst
(bröhdest)
he/se/dat
bröht
bröh
(bröhde)
wi/ji/Se/se
bröht
(bröhen)
bröhen
(bröhden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
aufbrühen
[Kaffee/Tee]
wat
upbröhen
Konjugation
×
Konjugation von bröhen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
bröhen; bröh, bröht
ik
bröh
bröh
(bröhde)
bröht
du
bröhst
bröhst
(bröhdest)
he/se/dat
bröht
bröh
(bröhde)
wi/ji/Se/se
bröht
(bröhen)
bröhen
(bröhden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
aufbrühen
[Kaffee]
wat
kaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang