SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
sich
empören
[sich entrüsten, wütend werden]
överkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
entrüsten
överkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
erregen
överkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
kochen
[innerlich sehr erregt/wütend sein]
överkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
überkochen
överkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
übersprudeln
överkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Zustände
bekommen
överkaken
Konjugation
×
Konjugation von kaken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kaken; kaak, kaakt
ik
kaak
kaak
(kaakde)
kaakt
du
kaakst
kaakst
(kaakdest)
he/se/dat
kaakt
kaak
(kaakde)
wi/ji/Se/se
kaakt
(kaken)
kaken
(kaakden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang