SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
andauern
duern
(3. Person)
Konjugation
×
Konjugation von duern (3. Person)
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern (3. Person)
ik
du
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
duert
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
anhalten
[andauern, fortdauern]
duern
(3. Person)
Konjugation
×
Konjugation von duern (3. Person)
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern (3. Person)
ik
du
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
duert
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
dauern
[währen]
duern
(3. Person)
Konjugation
×
Konjugation von duern (3. Person)
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern (3. Person)
ik
du
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
duert
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
fortdauern
duern
(3. Person)
Konjugation
×
Konjugation von duern (3. Person)
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern (3. Person)
ik
du
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
duert
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
fortwähren
duern
(3. Person)
Konjugation
×
Konjugation von duern (3. Person)
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern (3. Person)
ik
du
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
duert
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
währen
duern
(3. Person)
Konjugation
×
Konjugation von duern (3. Person)
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern (3. Person)
ik
du
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
duert
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
bedauern
[mit jmdm Mitgefühl haben]
(över) een
duern
Konjugation
×
Konjugation von duern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern; duer, duert
ik
duer
duer
(duerde)
duert
du
duerst
duerst
(duerdest)
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
bedauern
[etw schade finden]
(över) wat
duern
Konjugation
×
Konjugation von duern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern; duer, duert
ik
duer
duer
(duerde)
duert
du
duerst
duerst
(duerdest)
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
dauern
[jmdm leidtun]
een
duern
(nur unpers mit Subjekt im Objektfall)
Konjugation
×
Konjugation von duern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern; duer, duert
ik
duer
duer
(duerde)
duert
du
duerst
duerst
(duerdest)
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
jammern
[jmdm leidtun]
een
duern
(nur unpers mit Subjekt im Objektfall)
Konjugation
×
Konjugation von duern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern; duer, duert
ik
duer
duer
(duerde)
duert
du
duerst
duerst
(duerdest)
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm
leidtun
[er/sie/es tut mir leid]
een
duern
(nur unpers mit Subjekt im Objektfall)
Konjugation
×
Konjugation von duern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern; duer, duert
ik
duer
duer
(duerde)
duert
du
duerst
duerst
(duerdest)
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
reuen
[Reue in jmdm hervorrufen: es reut jmdn]
een
duern
(nur unpers mit Subjekt im Objektfall)
Konjugation
×
Konjugation von duern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern; duer, duert
ik
duer
duer
(duerde)
duert
du
duerst
duerst
(duerdest)
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
von kurzer
Dauer
sein
nich lang
duern
(3. Person)
Konjugation
×
Konjugation von duern (3. Person)
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern (3. Person)
ik
du
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
duert
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
ertragen
können
wat
duern
könen
Konjugation
×
Konjugation von könen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
könen
ik
kann
kunn
kunnt
du
kannst
kunnst
he/se/dat
kann
kunn
wi/ji/Se/se
köönt
(könen)
kunnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
Adjektive und Adverbien
bedauern:
ihn
/
sie
/
es
/
etwas
bedauern
duern:
ik
duer
(över)
em
/
ehr
/
dat
/
wat
Ausdrücke, Redensarten, Wendungen
anzeigen
reuen:
es
reut
mich
duern:
dat
duert
mi
leidtun:
er
/
sie
/
es
tut
mir
leid
duern:
he
/
se
/
dat
duert
mi
weitere Treffer anzeigen
weitere Treffer
Substantive
anzeigen
Bedauern
Beduern
n
Beileid
Beduern
n
Verben
anzeigen
dauern
[währen]
anduern
(3. Person)
Konjugation
×
Konjugation von duern (3. Person)
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern (3. Person)
ik
du
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
duert
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
währen
anduern
(3. Person)
Konjugation
×
Konjugation von duern (3. Person)
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern (3. Person)
ik
du
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
duert
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
bedauern
[mit jmdm Mitgefühl haben]
een
beduern
Konjugation
×
Konjugation von duern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern; duer, duert
ik
duer
duer
(duerde)
duert
du
duerst
duerst
(duerdest)
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
bedauern
[etw schade finden]
wat
beduern
Konjugation
×
Konjugation von duern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern; duer, duert
ik
duer
duer
(duerde)
duert
du
duerst
duerst
(duerdest)
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
bereuen
wat
beduern
Konjugation
×
Konjugation von duern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern; duer, duert
ik
duer
duer
(duerde)
duert
du
duerst
duerst
(duerdest)
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
überdauern
wat
överduern
(3. Person)
Konjugation
×
Konjugation von duern (3. Person)
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
duern (3. Person)
ik
du
he/se/dat
duert
duer
(duerde)
duert
wi/ji/Se/se
duert
(duern)
duern
(duerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Adjektive und Adverbien
anzeigen
arm
[bemitleidenswert]
beduernsweert
Deklination
×
beduernsweert
Deklination
beduernsweerte, beduernsweerten
Komparation
×
beduernsweert
Komparation
beduernsweerter, beduernsweertst
bedauernswert
[bemitleidenswert]
beduernsweert
Deklination
×
beduernsweert
Deklination
beduernsweerte, beduernsweerten
Komparation
×
beduernsweert
Komparation
beduernsweerter, beduernsweertst
bedauernswürdig
[bemitleidenswert]
beduernsweert
Deklination
×
beduernsweert
Deklination
beduernsweerte, beduernsweerten
Komparation
×
beduernsweert
Komparation
beduernsweerter, beduernsweertst
bemitleidenswert
beduernsweert
Deklination
×
beduernsweert
Deklination
beduernsweerte, beduernsweerten
Komparation
×
beduernsweert
Komparation
beduernsweerter, beduernsweertst
unglückselig
[bedauernswert]
beduernsweert
Deklination
×
beduernsweert
Deklination
beduernsweerte, beduernsweerten
Komparation
×
beduernsweert
Komparation
beduernsweerter, beduernsweertst
Ausdrücke, Redensarten, Wendungen
anzeigen
zu
meinem
Leidwesen
to
mien
Beduern
zum Seitenanfang