Netzwörterbuch (SASS Plattdeutsch)

Hochdeutsch

Plattdeutsch

direkte Treffer

Verben

ermüden [müde werden in allen hd Bed]

mööd warrn

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
warrn; warr, warrt	ik	warr	woor/wöör/worr/wörr/wurr/würr	worrn
	du	warrst	woorst/wöörst/worrst/wörrst/wurrst/würrst
	he/se/dat	warrt	woor/wöör/worr/wörr/wurr/würr
	wi/ji/Se/se	warrt (warrn)	woorn/wöörn/worrn/wörrn/wurrn/würrn

(in Klammern regionale Nebenformen)

ermüden [müde werden in allen hd Bed]

vermöden [œy]

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
vermöden; vermööd, vermöödt	ik	vermööd	vermööd (vermöödte, vermödete)	vermöödt
	du	vermöödst (vermödest)	vermöödst (vermöödtest, vermödetest)
	he/se/dat	vermöödt (vermödet)	vermööd (vermöödte, vermödete)
	wi/ji/Se/se	vermöödt (vermöden)	vermöden (vermöödten, vermödeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

ermüden [matt/schlapp werden]

maddelig warrn

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
warrn; warr, warrt	ik	warr	woor/wöör/worr/wörr/wurr/würr	worrn
	du	warrst	woorst/wöörst/worrst/wörrst/wurrst/würrst
	he/se/dat	warrt	woor/wöör/worr/wörr/wurr/würr
	wi/ji/Se/se	warrt (warrn)	woorn/wöörn/worrn/wörrn/wurrn/würrn

(in Klammern regionale Nebenformen)

ermüden [matt/schlapp werden]

slapp warrn

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
warrn; warr, warrt	ik	warr	woor/wöör/worr/wörr/wurr/würr	worrn
	du	warrst	woorst/wöörst/worrst/wörrst/wurrst/würrst
	he/se/dat	warrt	woor/wöör/worr/wörr/wurr/würr
	wi/ji/Se/se	warrt (warrn)	woorn/wöörn/worrn/wörrn/wurrn/würrn

(in Klammern regionale Nebenformen)

ermüden [matt/schlapp werden]

ut de Puust kamen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

(in Klammern regionale Nebenformen)

ermüden [matt/schlapp werden]

matt warrn

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
warrn; warr, warrt	ik	warr	woor/wöör/worr/wörr/wurr/würr	worrn
	du	warrst	woorst/wöörst/worrst/wörrst/wurrst/würrst
	he/se/dat	warrt	woor/wöör/worr/wörr/wurr/würr
	wi/ji/Se/se	warrt (warrn)	woorn/wöörn/worrn/wörrn/wurrn/würrn

(in Klammern regionale Nebenformen)

ermüden [matt/schlapp werden]

möör warrn

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
warrn; warr, warrt	ik	warr	woor/wöör/worr/wörr/wurr/würr	worrn
	du	warrst	woorst/wöörst/worrst/wörrst/wurrst/würrst
	he/se/dat	warrt	woor/wöör/worr/wörr/wurr/würr
	wi/ji/Se/se	warrt (warrn)	woorn/wöörn/worrn/wörrn/wurrn/würrn

(in Klammern regionale Nebenformen)

ermüden [matt/schlapp werden]

lösig warrn

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
warrn; warr, warrt	ik	warr	woor/wöör/worr/wörr/wurr/würr	worrn
	du	warrst	woorst/wöörst/worrst/wörrst/wurrst/würrst
	he/se/dat	warrt	woor/wöör/worr/wörr/wurr/würr
	wi/ji/Se/se	warrt (warrn)	woorn/wöörn/worrn/wörrn/wurrn/würrn

(in Klammern regionale Nebenformen)

ermüden [seelisch ermüden]

utbrennen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
brennen; brenn, brennt	ik	brenn	brenn (brennde, brennede)	brennt
	du	brennst	brennst (brenndest, brennedest)
	he/se/dat	brennt	brenn (brennde, brennede)
	wi/ji/Se/se	brennt (brennen)	brennen (brennden, brenneden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw/jmdn ermüden [müde machen in allen hd Bed]

wat/een mööd maken

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
maken; maak, maakt	ik	maak	maak/möök	maakt
	du	maakst	maakst/möökst
	he/se/dat	maakt	maak/möök
	wi/ji/Se/se	maakt (maken)	maken/möken

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn ermüden

een matt maken

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
maken; maak, maakt	ik	maak	maak/möök	maakt
	du	maakst	maakst/möökst
	he/se/dat	maakt	maak/möök
	wi/ji/Se/se	maakt (maken)	maken/möken

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw/jmdn ermüden [müde machen in allen hd Bed]

wat/een vermöden [œy]

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
vermöden; vermööd, vermöödt	ik	vermööd	vermööd (vermöödte, vermödete)	vermöödt
	du	vermöödst (vermödest)	vermöödst (vermöödtest, vermödetest)
	he/se/dat	vermöödt (vermödet)	vermööd (vermöödte, vermödete)
	wi/ji/Se/se	vermöödt (vermöden)	vermöden (vermöödten, vermödeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn ermüden

een möör maken

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
maken; maak, maakt	ik	maak	maak/möök	maakt
	du	maakst	maakst/möökst
	he/se/dat	maakt	maak/möök
	wi/ji/Se/se	maakt (maken)	maken/möken

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn ermüden

een slapp maken

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
maken; maak, maakt	ik	maak	maak/möök	maakt
	du	maakst	maakst/möökst
	he/se/dat	maakt	maak/möök
	wi/ji/Se/se	maakt (maken)	maken/möken

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn ermüden

een ut de Puust bringen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
bringen; bring, bringt	ik	bring	broch/bröch	brocht/bröcht
	du	bringst	brochst/bröchst
	he/se/dat	bringt	broch/bröch
	wi/ji/Se/se	bringt (bringen)	brochen/bröchen

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn ermüden

een mööd maken

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
maken; maak, maakt	ik	maak	maak/möök	maakt
	du	maakst	maakst/möökst
	he/se/dat	maakt	maak/möök
	wi/ji/Se/se	maakt (maken)	maken/möken

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn ermüden

een maddelig maken

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
maken; maak, maakt	ik	maak	maak/möök	maakt
	du	maakst	maakst/möökst
	he/se/dat	maakt	maak/möök
	wi/ji/Se/se	maakt (maken)	maken/möken

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn ermüden

een lösig maken

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
maken; maak, maakt	ik	maak	maak/möök	maakt
	du	maakst	maakst/möökst
	he/se/dat	maakt	maak/möök
	wi/ji/Se/se	maakt (maken)	maken/möken

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn ermüden

een vermöden [œy]

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
vermöden; vermööd, vermöödt	ik	vermööd	vermööd (vermöödte, vermödete)	vermöödt
	du	vermöödst (vermödest)	vermöödst (vermöödtest, vermödetest)
	he/se/dat	vermöödt (vermödet)	vermööd (vermöödte, vermödete)
	wi/ji/Se/se	vermöödt (vermöden)	vermöden (vermöödten, vermödeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn ermüden [seelisch]

een utbrennen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
brennen; brenn, brennt	ik	brenn	brenn (brennde, brennede)	brennt
	du	brennst	brennst (brenndest, brennedest)
	he/se/dat	brennt	brenn (brennde, brennede)
	wi/ji/Se/se	brennt (brennen)	brennen (brennden, brenneden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn völlig ermüden

een matt un mööd maken

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
maken; maak, maakt	ik	maak	maak/möök	maakt
	du	maakst	maakst/möökst
	he/se/dat	maakt	maak/möök
	wi/ji/Se/se	maakt (maken)	maken/möken

(in Klammern regionale Nebenformen)

Ausdrücke, Redensarten, Wendungenanzeigen

weitere Treffer anzeigen

weitere Treffer

Verbenanzeigen

zum Seitenanfang