Netzwörterbuch (SASS Plattdeutsch)

Hochdeutsch

Plattdeutsch

direkte Treffer

Substantive

Näher

Neiher m, Pl.: Neihers

Adjektive und Adverbien

näher [in allen hd Bed]

neger [εɪ] (Komparativ zu ″neeg″)

Deklination
negere, negern

näher [in allen hd Bed]

nöger [œy] (Komparativ zu ″nöög″)

Deklination
nögere, nögern

näher [(lok + temp) näher heran seiend]

dichterbi

näher [(lok + temp) näher heran kommend]

dichter ran

näher [(lok + temp) näher heran seiend]

negererbi

näher [(lok + temp) näher heran seiend]

nögerbi

weitere Treffer anzeigen

weitere Treffer

Substantiveanzeigen

Verbenanzeigen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
bringen; bring, bringt	ik	bring	broch/bröch	brocht/bröcht
	du	bringst	brochst/bröchst
	he/se/dat	bringt	broch/bröch
	wi/ji/Se/se	bringt (bringen)	brochen/bröchen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
bringen; bring, bringt	ik	bring	broch/bröch	brocht/bröcht
	du	bringst	brochst/bröchst
	he/se/dat	bringt	broch/bröch
	wi/ji/Se/se	bringt (bringen)	brochen/bröchen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
negern; neger, negert	ik	neger	neger (negerde)	negert
	du	negerst	negerst (negerdest)
	he/se/dat	negert	neger (negerde)
	wi/ji/Se/se	negert (negern)	negern (negerden)

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
nögern; nöger, nögert	ik	nöger	nöger (nögerde)	nögert
	du	nögerst	nögerst (nögerdest)
	he/se/dat	nögert	nöger (nögerde)
	wi/ji/Se/se	nögert (nögern)	nögern (nögerden)

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
gahn; gah, gaht	ik	gah	gung/güng	gahn
	du	geihst	gungst/güngst
	he/se/dat	geiht	gung/güng
	wi/ji/Se/se	gaht (gahn)	gungen/güngen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
gahn; gah, gaht	ik	gah	gung/güng	gahn
	du	geihst	gungst/güngst
	he/se/dat	geiht	gung/güng
	wi/ji/Se/se	gaht (gahn)	gungen/güngen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
gahn; gah, gaht	ik	gah	gung/güng	gahn
	du	geihst	gungst/güngst
	he/se/dat	geiht	gung/güng
	wi/ji/Se/se	gaht (gahn)	gungen/güngen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
gahn; gah, gaht	ik	gah	gung/güng	gahn
	du	geihst	gungst/güngst
	he/se/dat	geiht	gung/güng
	wi/ji/Se/se	gaht (gahn)	gungen/güngen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
maken; maak, maakt	ik	maak	maak/möök	maakt
	du	maakst	maakst/möökst
	he/se/dat	maakt	maak/möök
	wi/ji/Se/se	maakt (maken)	maken/möken

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
stahn; stah, staht	ik	stah	stunn/stünn	stahn
	du	steihst	stunnst/stünnst
	he/se/dat	steiht	stunn/stünn
	wi/ji/Se/se	staht (stahn)	stunnen/stünnen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
stahn; stah, staht	ik	stah	stunn/stünn	stahn
	du	steihst	stunnst/stünnst
	he/se/dat	steiht	stunn/stünn
	wi/ji/Se/se	staht (stahn)	stunnen/stünnen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
kamen; kumm/kaam, kaamt	ik	kaam	keem/kööm	kamen
	du	kummst/kümmst	keemst/köömst
	he/se/dat	kummt/kümmt	keem/kööm
	wi/ji/Se/se	kaamt (kamen)	kemen/kömen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
gahn; gah, gaht	ik	gah	gung/güng	gahn
	du	geihst	gungst/güngst
	he/se/dat	geiht	gung/güng
	wi/ji/Se/se	gaht (gahn)	gungen/güngen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
faten; faat, faat	ik	faat	faat (faatde, fatede)	faat
	du	faatst (fatest)	faatst (faatdest, fatedest)
	he/se/dat	faat (fatet)	faat (faatde, fatede)
	wi/ji/Se/se	faat (faten)	faten (faatden, fateden)

Adjektive und Adverbienanzeigen

Ausdrücke, Redensarten, Wendungenanzeigen

zum Seitenanfang