Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
---|---|---|---|---|
veroorsaken; veroorsaak, veroorsaakt | ik | veroorsaak | veroorsaak (veroorsaakde) | veroorsaakt |
du | veroorsaakst | veroorsaakst (veroorsaakdest) | ||
he/se/dat | veroorsaakt | veroorsaak (veroorsaakde) | ||
wi/ji/Se/se | veroorsaakt (veroorsaken) | veroorsaken (veroorsaakden) |
Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
---|---|---|---|---|
veroorsaken; veroorsaak, veroorsaakt | ik | veroorsaak | veroorsaak (veroorsaakde) | veroorsaakt |
du | veroorsaakst | veroorsaakst (veroorsaakdest) | ||
he/se/dat | veroorsaakt | veroorsaak (veroorsaakde) | ||
wi/ji/Se/se | veroorsaakt (veroorsaken) | veroorsaken (veroorsaakden) |
Deklination |
---|
sakenkünnige, sakenkünnigen |
Komparation |
---|
sakenkünniger, sakenkünnigst |
Deklination |
---|
sakenkünnige, sakenkünnigen |
Komparation |
---|
sakenkünniger, sakenkünnigst |
Deklination |
---|
sakenkünnige, sakenkünnigen |
Komparation |
---|
sakenkünniger, sakenkünnigst |
Deklination |
---|
sakenkünnige, sakenkünnigen |