Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
---|---|---|---|---|
sprenkeln; sprenkel, sprenkelt | ik | sprenkel | sprenkel (sprenkelde) | sprenkelt |
du | sprenkelst | sprenkelst (sprenkeldest) | ||
he/se/dat | sprenkelt | sprenkel (sprenkelde) | ||
wi/ji/Se/se | sprenkelt (sprenkeln) | sprenkeln (sprenkelden) |
Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
---|---|---|---|---|
verenkeln; verenkel, verenkelt | ik | verenkel | verenkel (verenkelde) | verenkelt |
du | verenkelst | verenkelst (verenkeldest) | ||
he/se/dat | verenkelt | verenkel (verenkelde) | ||
wi/ji/Se/se | verenkelt (verenkeln) | verenkeln (verenkelden) |
Deklination |
---|
enkelte, enkelten |
Deklination |
---|
eenhenkelige, eenhenkeligen |
Deklination |
---|
eenhenkelige, eenhenkeligen |
Deklination |
---|
enkeltstaatliche, enkeltstaatlichen |
Deklination |
---|
sprenkelte, sprenkelten |
Deklination |
---|
sprenkelige, sprenkeligen |
Deklination |
---|
sprenkelige, sprenkeligen |
Deklination |
---|
verenkelte, verenkelten |
Komparation |
---|
verenkelter, verenkeltst |
Deklination |
---|
verenkelte, verenkelten |
Komparation |
---|
verenkelter, verenkeltst |
Deklination |
---|
verenkelte, verenkelten |
Komparation |
---|
verenkelter, verenkeltst |
Deklination |
---|
verenkelte, verenkelten |
Komparation |
---|
verenkelter, verenkeltst |