SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
jmdm etw
einprügeln
een wat
inprinten
Konjugation
×
Konjugation von printen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
printen; print, print
ik
print
print
(printde, printede)
print
du
printst
(printest)
printst
(printdest, printedest)
he/se/dat
print
(printet)
print
(printde, printede)
wi/ji/Se/se
print
(printen)
printen
(printeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
einprügeln
een wat
inprenten
Konjugation
×
Konjugation von prenten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
prenten; prent, prent
ik
prent
prent
(prentde, prentede)
prent
du
prentst
(prentest)
prentst
(prentdest, prentedest)
he/se/dat
prent
(prentet)
prent
(prentde, prentede)
wi/ji/Se/se
prent
(prenten)
prenten
(prenteden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
einprügeln
een wat
intrechtern
Konjugation
×
Konjugation von trechtern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
trechtern; trechter, trechtert
ik
trechter
trechter
(trechterde)
trechtert
du
trechterst
trechterst
(trechterdest)
he/se/dat
trechtert
trechter
(trechterde)
wi/ji/Se/se
trechtert
(trechtern)
trechtern
(trechterden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
einprügeln
een wat
inscharpen
Konjugation
×
Konjugation von scharpen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
scharpen; scharp, scharpt
ik
scharp
scharp
(scharpde, scharpede)
scharpt
du
scharpst
scharpst
(scharpdest, scharpedest)
he/se/dat
scharpt
scharp
(scharpde, scharpede)
wi/ji/Se/se
scharpt
(scharpen)
scharpen
(scharpden, scharpeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
einprügeln
een wat
rinprügeln
Konjugation
×
Konjugation von prügeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
prügeln; prügel, prügelt
ik
prügel
prügel
(prügelde)
prügelt
du
prügelst
prügelst
(prügeldest)
he/se/dat
prügelt
prügel
(prügelde)
wi/ji/Se/se
prügelt
(prügeln)
prügeln
(prügelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
einprügeln
een wat
inremsen
Konjugation
×
Konjugation von remsen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
remsen; rems, remst
ik
rems
rems
(remsde)
remst
du
remst
remst
(remsdest)
he/se/dat
remst
rems
(remsde)
wi/ji/Se/se
remst
(remsen)
remsen
(remsden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
einprügeln
een wat
inrammen
Konjugation
×
Konjugation von rammen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
rammen; ramm, rammt
ik
ramm
ramm
(rammde, rammede)
rammt
du
rammst
rammst
(rammdest, rammedest)
he/se/dat
rammt
ramm
(rammde, rammede)
wi/ji/Se/se
rammt
(rammen)
rammen
(rammden, rammeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
einprügeln
een wat
inexerzeren
Konjugation
×
Konjugation von exerzeren
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
exerzeren; exerzeer, exerzeert
ik
exerzeer
exerzeer
(exerzeerde)
exerzeert
du
exerzeerst
exerzeerst
(exerzeerdest)
he/se/dat
exerzeert
exerzeer
(exerzeerde)
wi/ji/Se/se
exerzeert
(exerzeren)
exerzeren
(exerzeerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
einprügeln
een wat
inimpen
Konjugation
×
Konjugation von impen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
impen; imp, impt
ik
imp
imp
(impde, impede)
impt
du
impst
impst
(impdest, impedest)
he/se/dat
impt
imp
(impde, impede)
wi/ji/Se/se
impt
(impen)
impen
(impden, impeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
einprügeln
een wat
inknöpen
Konjugation
×
Konjugation von knöpen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
knöpen; knööp, knööpt
ik
knööp
knööp
(knööpde)
knööpt
du
knööpst
knööpst
(knööpdest)
he/se/dat
knööpt
knööp
(knööpde)
wi/ji/Se/se
knööpt
(knöpen)
knöpen
(knööpden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
einprügeln
een wat
inknütten
Konjugation
×
Konjugation von knütten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
knütten; knütt, knütt
ik
knütt
knütt
(knüttde, knüttede)
knütt
du
knüttst
(knüttest)
knüttst
(knüttdest, knüttedest)
he/se/dat
knütt
(knüttet)
knütt
(knüttde, knüttede)
wi/ji/Se/se
knütt
(knütten)
knütten
(knüttden, knütteden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Ausdrücke, Redensarten, Wendungen
anzeigen
auf
jmdn
einprügeln
mit
den
Knüppel
/
Stock
op
/
up
enen
losgahn
zum Seitenanfang