SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
ausreichen
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
ausreichend
sein
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
genügen
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
hinlangen
[ausreichen]
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
hinreichen
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
langen
[ausreichen]
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
reichen
[genügend vorhanden sein]
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
vorhalten
[reichen]
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zulänglich
sein
[ausreichen]
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zulangen
[ausreichen]
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zureichen
[ausreichen]
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zureichend
sein
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
an etw
herankommen
[etw erreichen]
an wat
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
an etw
heranreichen
[etw erreichen]
an wat
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich bis etw
erstrecken
[lok]
bet an/na wat
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
bis an etw
heranreichen
bet an wat
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
bis an etw
reichen
[sich bis zu etw erstrecken]
bet an wat
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich bis etw
erstrecken
[temp]
bet wat
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
reichen
[jmdm etw darreichen]
een wat
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
für etw
genügen
för wat
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
in/aus etw
ragen
in/ut wat
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
mit etw
reichen
[mit etw auskommen]
mit wat
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
unzulänglich
sein
nich
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
unzureichend
sein
nich
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich über etw
erstrecken
[lok]
över wat
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich über etw
erstrecken
[temp]
över wat
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
recken
sik
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
strecken
[sich ausstrecken + sich ausgestreckt hinlegen]
sik
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
von etw/jmdm
genug
haben
[ich habe etw/jmdn leid]
wat/een een
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw/jmdn
leid
haben
[ich habe etw/jmdn leid]
wat/een een
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw/jmdn
leid
sein
[etw/jmd reicht mir]
wat/een een
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw/jmdn
satt
haben
[ich habe etw/jmdn leid]
wat/een een
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw/jmdn
satt
sein
[etw/jmd reicht mir]
wat/een een
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
einer Sache/jmds
überdrüssig
sein
wat/een een
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw/jmdn
überdrüssig
sein
wat/een een
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw/jmdn
vorstrecken
[etw/jmdn nach vorn strecken]
wat/een na vörn
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw irg.wo
strecken
[etw irg.wo dehnen/ausstrecken]
wat jicht.wo
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw irg.wohin
recken
wat jicht.wohen
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw irg.wohin
strecken
[etw irg.wohin dehnen/ausstrecken]
wat jicht.wohen
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
geben
[etw reichen]
wat
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
recken
wat
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw/sich
dehnen
wat/sik
recken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Ausdrücke, Redensarten, Wendungen
anzeigen
sich
aalen
[sich behaglich ausgestreckt ausruhen]
sik
fuul
recken
un
strecken
sich
recken
und
strecken
sik
recken
un
strecken
zum Seitenanfang