SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Substantive
Mühe
Plaag
f
, Pl.: Plagen
Plage
Plaag
f
, Pl.: Plagen
Verben
jmdn
drangsalieren
[körperlich + seelisch]
een
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
malträtieren
een
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
martern
[seelisch]
een
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
misshandeln
een
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
mobben
[jmdm seelischen Schmerz zufügen]
een
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
peinigen
een
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
piesacken
een
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
plagen
een
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
quälen
[jmdm körperlichen/seelischen Schmerz zufügen]
een
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
schikanieren
[jmdm seelischen Schmerz zufügen]
een
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
triezen
[jmdm seelischen Schmerz zufügen]
een
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich mit etw
plagen
[sich abmühen]
sik mit wat
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
abmühen
sik
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
herumplagen
sik
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
mühen
[sich anstrengen]
sik
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
placken
sik
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
quälen
[sich abmühen]
sik
plagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
weitere Treffer anzeigen
weitere Treffer
Substantive
anzeigen
Auflage
[in allen hd Bed]
Oplaag
f
, Pl.: Oplagen
Auflage
[in allen hd Bed]
Uplaag
f
, Pl.: Uplagen
Auflagenhöhe
[Zahl der auf einmal hergestellten Ware]
Oplagentall
f
, Pl.: Oplagentallen
Auflagenhöhe
[Zahl der auf einmal hergestellten Ware]
Uplagentall
f
, Pl.: Uplagentallen
Auflagenhöhe
[Zahl der auf einmal hergestellten Ware]
Oplagentahl
f
, Pl.: Oplagentahlen
Auflagenhöhe
[Zahl der auf einmal hergestellten Ware]
Uplagentahl
f
, Pl.: Uplagentahlen
Bremsbelag
Bremsoplaag
f
, Pl.: Bremsoplagen
Bremsbelag
Bremsuplaag
f
, Pl.: Bremsuplagen
Gesamtauflage
Pl.: all Oplagen
Gesamtauflage
Pl.: all Uplagen
Kopflage
Kopplaag
f
, Pl.: Kopplagen
Kopflage
Kupplaag
f
, Pl.: Kupplagen
Landplage
Landplaag
f
, Pl.: Landplagen
Millionenauflage
Millionenoplaag
f
, Pl.: Millionenoplagen
Millionenauflage
Milljonenoplaag
f
, Pl.: Milljonenoplagen
Millionenauftrag
Millionenuplaag
f
, Pl.: Millionenuplagen
Millionenauftrag
Milljonenuplaag
f
, Pl.: Milljonenuplagen
Umweltauflage
Ümweltoplaag
f
, Pl.: Ümweltoplagen
Umweltauflage
Ümweltuplaag
f
, Pl.: Ümweltuplagen
Erstauflage
eerste
Oplaag
f
, Pl.: eerste Oplagen
Erstauflage
eerste
Uplaag
f
, Pl.: eerste Uplagen
Neuauflage
ne'e/nie'e
Oplaag
f
, Pl.: ne'e/nie'e Oplagen
Remake
ne'e/nie'e
Oplaag
f
, Pl.: ne'e/nie'e Oplagen
Neuauflage
ne'e/nie'e
Uplaag
f
, Pl.: ne'e/nie'e Uplagen
Remake
ne'e/nie'e
Uplaag
f
, Pl.: ne'e/nie'e Uplagen
Verben
anzeigen
sich
abarbeiten
sik
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
abmühen
sik
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
abplagen
sik
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
abquälen
sik
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
abrackern
sik
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
abschinden
sik
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
abschuften
sik
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
mühsam
arbeiten
[angestrengt]
sik
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
herumplagen
sik
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
mühen
[sich anstrengen]
sik
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
placken
sik
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
quälen
[sich abmühen]
sik
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
schinden
[sich abplagen/abmühen]
sik
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
würgen
[mühsam arbeiten]
sik
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich mit etw
abasten
sik mit wat
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich mit etw
plagen
[sich abmühen]
sik mit wat
afplagen
Konjugation
×
Konjugation von plagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
plagen; plaag, plaagt
ik
plaag
plaag
(plaagde)
plaagt
du
plaagst
plaagst
(plaagdest)
he/se/dat
plaagt
plaag
(plaagde)
wi/ji/Se/se
plaagt
(plagen)
plagen
(plaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Adjektive und Adverbien
anzeigen
auflagenstark
oplagenstark
Deklination
×
oplagenstark
Deklination
oplagenstarke, oplagenstarken
Komparation
×
oplagenstark
Komparation
oplagenstarker, oplagenstarkst
auflagenstark
uplagenstark
Deklination
×
uplagenstark
Deklination
uplagenstarke, uplagenstarken
Komparation
×
uplagenstark
Komparation
uplagenstarker, uplagenstarkst
zum Seitenanfang