SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
genügen
henrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
hingeben
een wat
henrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
hinreichen
een wat
henrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
hinstrecken
een wat
henrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
für etw
genügen
för wat
henrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
erreichen
[an etw reichen, um es zu berühren]
na wat
henrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Ausdrücke, Redensarten, Wendungen
anzeigen
das
ist
unerreichbar
[das ist nicht berührbar]
man
/
een
kann
dor
nich
henrecken
zum Seitenanfang