SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
anfassen
[helfen, zupacken]
anfaten
Konjugation
×
Konjugation von faten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
faten; faat, faat
ik
faat
faat
(faatde, fatede)
faat
du
faatst
(fatest)
faatst
(faatdest, fatedest)
he/se/dat
faat
(fatet)
faat
(faatde, fatede)
wi/ji/Se/se
faat
(faten)
faten
(faatden, fateden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
anpacken
[zugreifen, mithelfen]
anfaten
Konjugation
×
Konjugation von faten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
faten; faat, faat
ik
faat
faat
(faatde, fatede)
faat
du
faatst
(fatest)
faatst
(faatdest, fatedest)
he/se/dat
faat
(fatet)
faat
(faatde, fatede)
wi/ji/Se/se
faat
(faten)
faten
(faatden, fateden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
an etw
fassen
an wat
anfaten
Konjugation
×
Konjugation von faten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
faten; faat, faat
ik
faat
faat
(faatde, fatede)
faat
du
faatst
(fatest)
faatst
(faatdest, fatedest)
he/se/dat
faat
(fatet)
faat
(faatde, fatede)
wi/ji/Se/se
faat
(faten)
faten
(faatden, fateden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Abstand
halten
dor nich
anfaten
Konjugation
×
Konjugation von faten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
faten; faat, faat
ik
faat
faat
(faatde, fatede)
faat
du
faatst
(fatest)
faatst
(faatdest, fatedest)
he/se/dat
faat
(fatet)
faat
(faatde, fatede)
wi/ji/Se/se
faat
(faten)
faten
(faatden, fateden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
vergewaltigen
een
anfaten
Konjugation
×
Konjugation von faten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
faten; faat, faat
ik
faat
faat
(faatde, fatede)
faat
du
faatst
(fatest)
faatst
(faatdest, fatedest)
he/se/dat
faat
(fatet)
faat
(faatde, fatede)
wi/ji/Se/se
faat
(faten)
faten
(faatden, fateden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
anpacken
[etw in Angriff nehmen]
wat
anfaten
Konjugation
×
Konjugation von faten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
faten; faat, faat
ik
faat
faat
(faatde, fatede)
faat
du
faatst
(fatest)
faatst
(faatdest, fatedest)
he/se/dat
faat
(fatet)
faat
(faatde, fatede)
wi/ji/Se/se
faat
(faten)
faten
(faatden, fateden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
untern
e
hmen
[eine Maßnahme ergreifen]
wat
anfaten
Konjugation
×
Konjugation von faten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
faten; faat, faat
ik
faat
faat
(faatde, fatede)
faat
du
faatst
(fatest)
faatst
(faatdest, fatedest)
he/se/dat
faat
(fatet)
faat
(faatde, fatede)
wi/ji/Se/se
faat
(faten)
faten
(faatden, fateden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw/jmdn/sich
anfassen
[in allen hd Bed]
wat/een/sik
anfaten
Konjugation
×
Konjugation von faten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
faten; faat, faat
ik
faat
faat
(faatde, fatede)
faat
du
faatst
(fatest)
faatst
(faatdest, fatedest)
he/se/dat
faat
(fatet)
faat
(faatde, fatede)
wi/ji/Se/se
faat
(faten)
faten
(faatden, fateden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
von etw
abbleiben
[nicht berühren, Abstand halten]
wat nich
anfaten
Konjugation
×
Konjugation von faten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
faten; faat, faat
ik
faat
faat
(faatde, fatede)
faat
du
faatst
(fatest)
faatst
(faatdest, fatedest)
he/se/dat
faat
(fatet)
faat
(faatde, fatede)
wi/ji/Se/se
faat
(faten)
faten
(faatden, fateden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Ausdrücke, Redensarten, Wendungen
anzeigen
sich
selbständig
machen
en
egen
Warf
anfaten
sich
selbstständig
machen
en
egen
Warf
anfaten
sich
selbständig
machen
sülven
en
Warf
anfaten
sich
selbstständig
machen
sülven
en
Warf
anfaten
zum Seitenanfang