Netzwörterbuch (SASS Plattdeutsch)

Hochdeutsch

Plattdeutsch

direkte Treffer

Verben

jmdn anführen [jmdn betrügen/hereinlegen]

een överdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn anschmieren

een överdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn betrügen

een överdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn hereinlegen

een överdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn linken

een överdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn narren [jmdn anführen/irreführen/täuschen]

een överdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn prellen [jmdn betrügen]

een överdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn täuschen

een överdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn überlisten

een överdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn übertölpeln [jmdn plump/dummdreist überlisten]

een överdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn übervorteilen [den Unwissenden/Unaufmerksamen]

een överdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

zum Seitenanfang