SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
etw/jmdn nicht
ausstehen
können
wat/een nich
verknusen
könen
Konjugation
×
Konjugation von könen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
könen
ik
kann
kunn
kunnt
du
kannst
kunnst
he/se/dat
kann
kunn
wi/ji/Se/se
köönt
(könen)
kunnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw/jmdn
vertragen
können
[etw/jmdn abkönnen]
wat/een
verknusen
könen
Konjugation
×
Konjugation von könen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
könen
ik
kann
kunn
kunnt
du
kannst
kunnst
he/se/dat
kann
kunn
wi/ji/Se/se
köönt
(könen)
kunnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
abkönnen
wat
verknusen
könen
(salopp)
Konjugation
×
Konjugation von könen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
könen
ik
kann
kunn
kunnt
du
kannst
kunnst
he/se/dat
kann
kunn
wi/ji/Se/se
köönt
(könen)
kunnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
haben
können
[etw ertragen können]
wat
verknusen
könen
(salopp)
Konjugation
×
Konjugation von könen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
könen
ik
kann
kunn
kunnt
du
kannst
kunnst
he/se/dat
kann
kunn
wi/ji/Se/se
köönt
(könen)
kunnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
verdauen
[in allen hd Bed]
wat
verknusen
Konjugation
×
Konjugation von verknusen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
verknusen; verknuus, verknuust
ik
verknuus
verknuus
(verknuusde)
verknuust
du
verknuust
verknuust
(verknuusdest)
he/se/dat
verknuust
verknuus
(verknuusde)
wi/ji/Se/se
verknuust
(verknusen)
verknusen
(verknuusden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
verwinden
wat
verknusen
Konjugation
×
Konjugation von verknusen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
verknusen; verknuus, verknuust
ik
verknuus
verknuus
(verknuusde)
verknuust
du
verknuust
verknuust
(verknuusdest)
he/se/dat
verknuust
verknuus
(verknuusde)
wi/ji/Se/se
verknuust
(verknusen)
verknusen
(verknuusden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Ausdrücke, Redensarten, Wendungen
anzeigen
etw
/
jmdn
nicht
verknusen
können
wat
/
een
nich
verknusen
könen
zum Seitenanfang