SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Substantive
Belieben
Beleven
[εɪ]
n
Erfahrung
[klüger machendes Erlebnis]
Beleven
[e:]
n
Erleben
[Art, in der etw erlebt wird]
Beleven
[e:]
n
das
Gefallen
[Wohlgefallen]
Beleven
[εɪ]
n
(alt)
Verben
jmdm
belieben
[jmdm gefallen etw zu tun, Lust haben, etw zu tun]
een
beleven
[εɪ]
(selten)
Konjugation
×
Konjugation von leven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
leven; leev, leevt
ik
leev
leev
(leevde)
leevt
du
leevst
leevst
(leevdest)
he/se/dat
leevt
leev
(leevde)
wi/ji/Se/se
leevt
(leven)
leven
(leevden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm
gefallen
een
beleven
[εɪ]
(selten)
Konjugation
×
Konjugation von leven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
leven; leev, leevt
ik
leev
leev
(leevde)
leevt
du
leevst
leevst
(leevdest)
he/se/dat
leevt
leev
(leevde)
wi/ji/Se/se
leevt
(leven)
leven
(leevden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm
genehm
sein
[jmdm gefallen etw zu tun, Lust haben, etw zu tun]
een
beleven
[εɪ]
(selten)
Konjugation
×
Konjugation von leven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
leven; leev, leevt
ik
leev
leev
(leevde)
leevt
du
leevst
leevst
(leevdest)
he/se/dat
leevt
leev
(leevde)
wi/ji/Se/se
leevt
(leven)
leven
(leevden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
erfahren
[etw an sich selbst erleben]
wat
beleven
[e:]
Konjugation
×
Konjugation von leven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
leven; leev, leevt
ik
leev
leev
(leevde)
leevt
du
leevst
leevst
(leevdest)
he/se/dat
leevt
leev
(leevde)
wi/ji/Se/se
leevt
(leven)
leven
(leevden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
erleben
[in allen hd Bed]
wat
beleven
[e:]
Konjugation
×
Konjugation von leven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
leven; leev, leevt
ik
leev
leev
(leevde)
leevt
du
leevst
leevst
(leevdest)
he/se/dat
leevt
leev
(leevde)
wi/ji/Se/se
leevt
(leven)
leven
(leevden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Ausdrücke, Redensarten, Wendungen
anzeigen
darauf
kannst
du
dich
verlassen
dat
schallst
beleven
aus
eigener
Erfahrung
ut
egen
Beleven
weitere Treffer anzeigen
weitere Treffer
Substantive
anzeigen
Erlebensfall
Belevensfall
m
Naturerfahrung
Naturbeleven
n
Reanimation
Wedderbeleven
f
, Pl.: Wedderbeleven/~s
Verben
anzeigen
etw
erfahren
[mit anderen etw erleben]
wat
mitbeleven
Konjugation
×
Konjugation von leven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
leven; leev, leevt
ik
leev
leev
(leevde)
leevt
du
leevst
leevst
(leevdest)
he/se/dat
leevt
leev
(leevde)
wi/ji/Se/se
leevt
(leven)
leven
(leevden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
miterleben
[in allen hd Bed]
wat
mitbeleven
Konjugation
×
Konjugation von leven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
leven; leev, leevt
ik
leev
leev
(leevde)
leevt
du
leevst
leevst
(leevdest)
he/se/dat
leevt
leev
(leevde)
wi/ji/Se/se
leevt
(leven)
leven
(leevden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
nacherleben
wat
nabeleven
Konjugation
×
Konjugation von leven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
leven; leev, leevt
ik
leev
leev
(leevde)
leevt
du
leevst
leevst
(leevdest)
he/se/dat
leevt
leev
(leevde)
wi/ji/Se/se
leevt
(leven)
leven
(leevden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang