SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Substantive
Eid
Eed
[εɪ]
m
, Pl.: Eden
Schwur
[amtlich]
Eed
[εɪ]
m
, Pl.: Eden
Verben
eidbrüchig
werden
den
Eed
breken
Konjugation
×
Konjugation von breken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
breken; brick/breek, breekt
ik
breek
brook/bröök
braken
du
brickst
brookst/bröökst
he/se/dat
brickt
brook/bröök
wi/ji/Se/se
breekt
(breken)
broken/bröken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
vereidigen
een den
Eed
afnehmen
Konjugation
×
Konjugation von nehmen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
nehmen; nimm/nehm, nehmt
ik
nehm
nehm/nohm/nöhm
nahmen
du
nimmst
nehmst/nohmst/nöhmst
he/se/dat
nimmt
nehm/nohm/nöhm
wi/ji/Se/se
nehmt
(nehmen)
nehmen/nohmen/nöhmen
(in Klammern regionale Nebenformen)
schwören
enen
Eed
afleggen
Konjugation
×
Konjugation von leggen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
leggen; legg, leggt
ik
legg
legg/leed
leggt
du
leggst
leggst/leedst
he/se/dat
leggt
legg/leed
wi/ji/Se/se
leggt
(leggen)
leggen/leden
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
beeiden
enen
Eed
doon
Konjugation
×
Konjugation von doon
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
doon; do, doot
ik
do
dee
daan
du
deist
deest
he/se/dat
deit
dee
wi/ji/Se/se
doot
(doon)
deen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
beeidigen
enen
Eed
doon
Konjugation
×
Konjugation von doon
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
doon; do, doot
ik
do
dee
daan
du
deist
deest
he/se/dat
deit
dee
wi/ji/Se/se
doot
(doon)
deen
(in Klammern regionale Nebenformen)
über etw einen
Eid
ablegen
enen
Eed
doon
Konjugation
×
Konjugation von doon
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
doon; do, doot
ik
do
dee
daan
du
deist
deest
he/se/dat
deit
dee
wi/ji/Se/se
doot
(doon)
deen
(in Klammern regionale Nebenformen)
schwören
enen
Eed
doon
Konjugation
×
Konjugation von doon
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
doon; do, doot
ik
do
dee
daan
du
deist
deest
he/se/dat
deit
dee
wi/ji/Se/se
doot
(doon)
deen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
beeiden
enen
Eed
swören
Konjugation
×
Konjugation von swören
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
swören; swöör, swöört
ik
swöör
swoor/swöör
sworen/swöört
du
swöörst
swoorst/swöörst
he/se/dat
swöört
swoor/swöör
wi/ji/Se/se
swöört
(swören)
sworen/swören
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
beeidigen
enen
Eed
swören
Konjugation
×
Konjugation von swören
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
swören; swöör, swöört
ik
swöör
swoor/swöör
sworen/swöört
du
swöörst
swoorst/swöörst
he/se/dat
swöört
swoor/swöör
wi/ji/Se/se
swöört
(swören)
sworen/swören
(in Klammern regionale Nebenformen)
Adjektive und Adverbien
eidlich
ünner
Eed
Ausdrücke, Redensarten, Wendungen
anzeigen
eidesstattlich
an
de
Stell
vun
enen
Eed
an
Eides
statt
anstell
vun
enen
Eed
einen
Eid
ablegen
/
leisten
enen
Eed
doon
einen
Eid
ablegen
/
leisten
enen
Eed
swören
unter
Eid
aussagen
ünner
Eed
utseggen
eidesstattliche
Erklärung
Versekern
anstell
vun
enen
Eed
zum Seitenanfang