SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
jmdm etw
gönnen
[jmdm etw neidlos zugestehen]
een wat
günnen
Konjugation
×
Konjugation von günnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
günnen; günn, günnt
ik
günn
günn
(günnde, günnede)
günnt
du
günnst
günnst
(günndest, günnedest)
he/se/dat
günnt
günn
(günnde, günnede)
wi/ji/Se/se
günnt
(günnen)
günnen
(günnden, günneden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
gönnen
[jmdm etw neidlos zugestehen]
een wat
günnt
wesen/ween/sien
Konjugation
×
Konjugation von wesen/ween/sien
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
wesen/ween/sien; wees/sie, weest/sied
ik
bün
weer/wöör
wesen/ween/west
du
büst
weerst/wöörst
he/se/dat
is
weer/wöör
wi/ji/Se/se
sünd
weren/wören
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
gönnen
[jmdm etw neidlos zugestehen]
een wat
günnen
wesen/ween/sien
Konjugation
×
Konjugation von wesen/ween/sien
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
wesen/ween/sien; wees/sie, weest/sied
ik
bün
weer/wöör
wesen/ween/west
du
büst
weerst/wöörst
he/se/dat
is
weer/wöör
wi/ji/Se/se
sünd
weren/wören
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
gönnen
[jmdm etw neidlos zugestehen]
een wat
vergünnen
Konjugation
×
Konjugation von günnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
günnen; günn, günnt
ik
günn
günn
(günnde, günnede)
günnt
du
günnst
günnst
(günndest, günnedest)
he/se/dat
günnt
günn
(günnde, günnede)
wi/ji/Se/se
günnt
(günnen)
günnen
(günnden, günneden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm/sich etw
gönnen
[jmdm/sich etw zuteilwerden/zukommen lassen]
een/sik wat
günnen
Konjugation
×
Konjugation von günnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
günnen; günn, günnt
ik
günn
günn
(günnde, günnede)
günnt
du
günnst
günnst
(günndest, günnedest)
he/se/dat
günnt
günn
(günnde, günnede)
wi/ji/Se/se
günnt
(günnen)
günnen
(günnden, günneden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm/sich etw
gönnen
[jmdm/sich etw zuteilwerden/zukommen lassen]
een/sik wat
vergünnen
Konjugation
×
Konjugation von günnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
günnen; günn, günnt
ik
günn
günn
(günnde, günnede)
günnt
du
günnst
günnst
(günndest, günnedest)
he/se/dat
günnt
günn
(günnde, günnede)
wi/ji/Se/se
günnt
(günnen)
günnen
(günnden, günneden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Ausdrücke, Redensarten, Wendungen
anzeigen
jmdm
etw
nicht
gönnen
een
wat
nich
günnen
wesen
/
ween
/
sien
weitere Treffer anzeigen
weitere Treffer
Verben
anzeigen
jmdm etw
missgönnen
een wat nich
günnen
Konjugation
×
Konjugation von günnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
günnen; günn, günnt
ik
günn
günn
(günnde, günnede)
günnt
du
günnst
günnst
(günndest, günnedest)
he/se/dat
günnt
günn
(günnde, günnede)
wi/ji/Se/se
günnt
(günnen)
günnen
(günnden, günneden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
missgönnen
een wat
missgünnen
Konjugation
×
Konjugation von günnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
günnen; günn, günnt
ik
günn
günn
(günnde, günnede)
günnt
du
günnst
günnst
(günndest, günnedest)
he/se/dat
günnt
günn
(günnde, günnede)
wi/ji/Se/se
günnt
(günnen)
günnen
(günnden, günneden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
vergönnen
[jmdm etw vergönnt sein]
vergünnen
Konjugation
×
Konjugation von günnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
günnen; günn, günnt
ik
günn
günn
(günnde, günnede)
günnt
du
günnst
günnst
(günndest, günnedest)
he/se/dat
günnt
günn
(günnde, günnede)
wi/ji/Se/se
günnt
(günnen)
günnen
(günnden, günneden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang