Netzwörterbuch (SASS Plattdeutsch)

Hochdeutsch

Plattdeutsch

direkte Treffer

Verben

vergönnen [jmdm etw vergönnt sein]

vergünnen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
günnen; günn, günnt	ik	günn	günn (günnde, günnede)	günnt
	du	günnst	günnst (günndest, günnedest)
	he/se/dat	günnt	günn (günnde, günnede)
	wi/ji/Se/se	günnt (günnen)	günnen (günnden, günneden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdm/sich etw gönnen [jmdm/sich etw zuteilwerden/zukommen lassen]

een/sik wat vergünnen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
günnen; günn, günnt	ik	günn	günn (günnde, günnede)	günnt
	du	günnst	günnst (günndest, günnedest)
	he/se/dat	günnt	günn (günnde, günnede)
	wi/ji/Se/se	günnt (günnen)	günnen (günnden, günneden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdm etw gönnen [jmdm etw neidlos zugestehen]

een wat vergünnen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
günnen; günn, günnt	ik	günn	günn (günnde, günnede)	günnt
	du	günnst	günnst (günndest, günnedest)
	he/se/dat	günnt	günn (günnde, günnede)
	wi/ji/Se/se	günnt (günnen)	günnen (günnden, günneden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdm etw schenken [jmdm etw zuteilwerden lassen, z. B. Lächeln]

een wat vergünnen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
günnen; günn, günnt	ik	günn	günn (günnde, günnede)	günnt
	du	günnst	günnst (günndest, günnedest)
	he/se/dat	günnt	günn (günnde, günnede)
	wi/ji/Se/se	günnt (günnen)	günnen (günnden, günneden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

sich etw leisten [sich etw gönnen]

sik wat günnen vergünnen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
günnen; günn, günnt	ik	günn	günn (günnde, günnede)	günnt
	du	günnst	günnst (günndest, günnedest)
	he/se/dat	günnt	günn (günnde, günnede)
	wi/ji/Se/se	günnt (günnen)	günnen (günnden, günneden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

zum Seitenanfang