| Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
|---|---|---|---|---|
| oordelen; oordeel, oordeelt | ik | oordeel | oordeel (oordeelde) | oordeelt |
| du | oordeelst | oordeelst (oordeeldest) | ||
| he/se/dat | oordeelt | oordeel (oordeelde) | ||
| wi/ji/Se/se | oordeelt (oordelen) | oordelen (oordeelden) |
| Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
|---|---|---|---|---|
| oordelen; oordeel, oordeelt | ik | oordeel | oordeel (oordeelde) | oordeelt |
| du | oordeelst | oordeelst (oordeeldest) | ||
| he/se/dat | oordeelt | oordeel (oordeelde) | ||
| wi/ji/Se/se | oordeelt (oordelen) | oordelen (oordeelden) |
| Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
|---|---|---|---|---|
| oordelen; oordeel, oordeelt | ik | oordeel | oordeel (oordeelde) | oordeelt |
| du | oordeelst | oordeelst (oordeeldest) | ||
| he/se/dat | oordeelt | oordeel (oordeelde) | ||
| wi/ji/Se/se | oordeelt (oordelen) | oordelen (oordeelden) |
| Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
|---|---|---|---|---|
| oordelen; oordeel, oordeelt | ik | oordeel | oordeel (oordeelde) | oordeelt |
| du | oordeelst | oordeelst (oordeeldest) | ||
| he/se/dat | oordeelt | oordeel (oordeelde) | ||
| wi/ji/Se/se | oordeelt (oordelen) | oordelen (oordeelden) |
| Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
|---|---|---|---|---|
| donnern; donner, donnert | ik | donner | donner (donnerde) | donnert |
| du | donnerst | donnerst (donnerdest) | ||
| he/se/dat | donnert | donner (donnerde) | ||
| wi/ji/Se/se | donnert (donnern) | donnern (donnerden) |
| Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
|---|---|---|---|---|
| knacken; knack, knackt | ik | knack | knack (knackde, knackede) | knackt |
| du | knackst | knackst (knackdest, knackedest) | ||
| he/se/dat | knackt | knack (knackde, knackede) | ||
| wi/ji/Se/se | knackt (knacken) | knacken (knackden, knackeden) |
| Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
|---|---|---|---|---|
| verdammen; verdamm, verdammt | ik | verdamm | verdamm (verdammde, verdammede) | verdammt |
| du | verdammst | verdammst (verdammdest, verdammedest) | ||
| he/se/dat | verdammt | verdamm (verdammde, verdammede) | ||
| wi/ji/Se/se | verdammt (verdammen) | verdammen (verdammden, verdammeden) |
| Deklination |
|---|
| oordeelsdüchtige, oordeelsdüchtigen |