SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Substantive
Anleihe
Lehn
[εɪ]
f
, Pl.: Lehnen
Entleihung
[Ausleihung]
Lehn
[εɪ]
f
, Pl.: Lehnen
Lehen
Lehn
n
, Pl.: Lehnen
Leihe
Lehn
[εɪ]
f
, Pl.: Lehnen
Zwangsanleihe
dwungen
Lehn
[εɪ]
f
, Pl.: dwungen Lehnen
Verben
etw
entleihen
[etw vorübergehend nehmen]
(sik) wat
lehnen
[εɪ]
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm/sich etw
borgen
[Gegenstand geben/nehmen]
een/sik wat
lehnen
[εɪ]
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm/sich etw
leihen
[Gegenstand geben/nehmen]
een/sik wat
lehnen
[εɪ]
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm/sich etw
pumpen
[Gegenstand geben/nehmen]
een/sik wat
lehnen
[εɪ]
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
verleihen
[etw vorübergehend überlassen]
een wat
lehnen
[εɪ]
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
ausborgen
[Gegenstand geben/nehmen in allen hd Bed]
wat
lehnen
[εɪ]
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
ausleihen
[Gegenstand geben/nehmen in allen hd Bed]
wat
lehnen
[εɪ]
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
borgen
[etw geben/nehmen in allen hd Bed]
wat
lehnen
[εɪ]
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
darleihen
[etw vorübergehend überlassen]
wat
lehnen
[εɪ]
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
entlehnen
wat
lehnen
[εɪ]
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
leihen
[etw geben/nehmen in allen hd Bed]
wat
lehnen
[εɪ]
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
pumpen
[etw geben/nehmen in allen hd Bed]
wat
lehnen
[εɪ]
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Ausdrücke, Redensarten, Wendungen
anzeigen
jmdm
helfen
[jmdm behilflich sein/Hilfe leisten]
een
de
Hand
lehnen
weitere Treffer anzeigen
weitere Treffer
Substantive
anzeigen
Arbeitnehmerüberlassung
Arbeitnehmerverlehnen
f
, Pl.: Arbeitnehmerverlehnen/~s
Auslandsanleihe
Butenlandslehn
f
, Pl.: Butenlandslehnen
Auslandsanleihe
Utlandslehn
f
, Pl.: Utlandslehnen
Baudarlehen
Bogeldlehn
f
, Pl.: Bogeldlehnen
Baudarlehen
Bugeldlehn
f
, Pl.: Bugeldlehnen
Baukredit
Bogeldlehn
f
, Pl.: Bogeldlehnen
Baukredit
Bugeldlehn
f
, Pl.: Bugeldlehnen
Belehnung
Belehnen
f
Entlehnung
[das Entleihen]
Utlehn
f
, Pl.: Utlehnen
Entleihung
[Ausleihung]
Utlehn
f
, Pl.: Utlehnen
Erblehen
Arvlehn
n
, Pl.: Arvlehnen
Kredit
[Darlehen]
Geldlehn
f
, Pl.: Geldlehnen
Kriegsanleihe
Kriegslehn
f
, Pl.: Kriegslehnen
Milliardenanleihe
Milliardenlehn
f
, Pl.: Milliardenlehnen
Milliardenanleihe
Milljardenlehn
f
, Pl.: Milljardenlehnen
Millionenanleihe
Millionenlehn
f
, Pl.: Millionenlehnen
Millionenanleihe
Milljonenlehn
f
, Pl.: Milljonenlehnen
Ratenkredit
Afbetahllehn
f
, Pl.: Afbetahllehnen
Schrottanleihe
Schrottlehn
f
, Pl.: Schrottlehnen
Staatsanleihe
Staatslehn
f
, Pl.: Staatslehnen
Teilzahlungskredit
Afbetahlgeldlehn
f
, Pl.: Afbetahlgeldlehnen
Wandelanleihe
Wannellehn
f
, Pl.: Wannellehnen
Zwangsanleihe
Dwangslehn
f
, Pl.: Dwangslehnen
Verben
anzeigen
(jmdm) etw
verleihen
[etw vorübergehend überlassen]
(een) wat
utlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
(jmdm) etw
verleihen
[etw vorübergehend überlassen]
(een) wat
verlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
entleihen
[etw vorübergehend nehmen]
(sik) wat
utlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn mit etw
belehnen
een mit wat
belehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich etw
borgen
[Gegenstand nehmen]
sik wat
utlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich etw
leihen
[Gegenstand nehmen]
sik wat
utlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich etw
pumpen
[Gegenstand nehmen]
sik wat
utlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
beleihen
wat
belehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
ausborgen
[Gegenstand geben/nehmen in allen hd Bed]
wat
utlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
ausleihen
[Gegenstand geben/nehmen in allen hd Bed]
wat
utlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
borgen
[Gegenstand geben/nehmen in allen hd Bed]
wat
utlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
darleihen
[etw vorübergehend überlassen]
wat
utlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
leihen
[Gegenstand geben/nehmen in allen hd Bed]
wat
utlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
pumpen
[Gegenstand geben/nehmen in allen hd Bed]
wat
utlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
borgen
[Gegenstand geben]
wat
verlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
darleihen
[etw vorübergehend überlassen]
wat
verlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
leihen
[Gegenstand geben]
wat
verlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
pumpen
[Gegenstand geben]
wat
verlehnen
Konjugation
×
Konjugation von lehnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lehnen; lehn, lehnt
ik
lehn
lehn
(lehnde)
lehnt
du
lehnst
lehnst
(lehndest)
he/se/dat
lehnt
lehn
(lehnde)
wi/ji/Se/se
lehnt
(lehnen)
lehnen
(lehnden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang