Netzwörterbuch (SASS Plattdeutsch)

Hochdeutsch

Plattdeutsch

direkte Treffer

Substantive

Bedeutung [Sinn]

Bedüden f, Pl.: Bedüden/~s

Sinn [Bedeutung, geistiger Gehalt]

Bedüden f, Pl.: Bedüden/~s

Tragweite

Bedüden f

Verstand [Sinn, Bedeutung]

Bedüden f, Pl.: Bedüden/~s

Weltbedeutung

Bedüden f för de ganze/hele Welt

Wortbedeutung

Bedüden f vun en Woort, Pl.: Bedüden/~s ...

Verben

jmdm etw bedeuten

een wat bedüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düden; düüd, düüdt	ik	düüd	düüd (düüdte, düdete)	düüdt
	du	düüdst (düdest)	düüdst (düüdtest, düdetest)
	he/se/dat	düüdt (düdet)	düüd (düüdte, düdete)
	wi/ji/Se/se	düüdt (düden)	düden (düüdten, düdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdm etw nahelegen

een wat bedüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düden; düüd, düüdt	ik	düüd	düüd (düüdte, düdete)	düüdt
	du	düüdst (düdest)	düüdst (düüdtest, düdetest)
	he/se/dat	düüdt (düdet)	düüd (düüdte, düdete)
	wi/ji/Se/se	düüdt (düden)	düden (düüdten, düdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdm etw raten [jmdm etw anraten/empfehlen]

een wat bedüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düden; düüd, düüdt	ik	düüd	düüd (düüdte, düdete)	düüdt
	du	düüdst (düdest)	düüdst (düüdtest, düdetest)
	he/se/dat	düüdt (düdet)	düüd (düüdte, düdete)
	wi/ji/Se/se	düüdt (düden)	düden (düüdten, düdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw bedeuten

wat bedüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düden; düüd, düüdt	ik	düüd	düüd (düüdte, düdete)	düüdt
	du	düüdst (düdest)	düüdst (düüdtest, düdetest)
	he/se/dat	düüdt (düdet)	düüd (düüdte, düdete)
	wi/ji/Se/se	düüdt (düden)	düden (düüdten, düdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw erklären [etw begründen]

wat bedüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düden; düüd, düüdt	ik	düüd	düüd (düüdte, düdete)	düüdt
	du	düüdst (düdest)	düüdst (düüdtest, düdetest)
	he/se/dat	düüdt (düdet)	düüd (düüdte, düdete)
	wi/ji/Se/se	düüdt (düden)	düden (düüdten, düdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw heißen [etw bedeuten]

wat bedüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düden; düüd, düüdt	ik	düüd	düüd (düüdte, düdete)	düüdt
	du	düüdst (düdest)	düüdst (düüdtest, düdetest)
	he/se/dat	düüdt (düdet)	düüd (düüdte, düdete)
	wi/ji/Se/se	düüdt (düden)	düden (düüdten, düdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

Adjektive und Adverbien

bedeutungslos

ahn/sünner Bedüden

leer [nichtssagend]

ahn/sünner Bedüden

nichtssagend

ahn/sünner Bedüden

unbedeutend [ohne Bedeutung]

ahn/sünner Bedüden

unwesentlich

ahn/sünner Bedüden

bedeutend [bedeutsam]

vun Bedüden

bedeutsam [bedeutend]

vun Bedüden

Ausdrücke, Redensarten, Wendungenanzeigen

weitere Treffer anzeigen

zum Seitenanfang