SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
jmdn (als/mit) etw
titulieren
een (as/mit) wat
anspreken
Konjugation
×
Konjugation von spreken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
spreken; sprick/spreek, spreekt
ik
spreek
sprook/spröök
spraken
du
sprickst
sprookst/spröökst
he/se/dat
sprickt
sprook/spröök
wi/ji/Se/se
spreekt
(spreken)
sproken/spröken
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich an jmdn
wenden
een
anspreken
Konjugation
×
Konjugation von spreken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
spreken; sprick/spreek, spreekt
ik
spreek
sprook/spröök
spraken
du
sprickst
sprookst/spröökst
he/se/dat
sprickt
sprook/spröök
wi/ji/Se/se
spreekt
(spreken)
sproken/spröken
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw/jmdn
ansprechen
wat/een
anspreken
Konjugation
×
Konjugation von spreken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
spreken; sprick/spreek, spreekt
ik
spreek
sprook/spröök
spraken
du
sprickst
sprookst/spröökst
he/se/dat
sprickt
sprook/spröök
wi/ji/Se/se
spreekt
(spreken)
sproken/spröken
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
einflechten
[beim Gespräch]
wat kort
anspreken
Konjugation
×
Konjugation von spreken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
spreken; sprick/spreek, spreekt
ik
spreek
sprook/spröök
spraken
du
sprickst
sprookst/spröökst
he/se/dat
sprickt
sprook/spröök
wi/ji/Se/se
spreekt
(spreken)
sproken/spröken
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
einfließen
lassen
[Angelegenheit]
wat kort
anspreken
Konjugation
×
Konjugation von spreken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
spreken; sprick/spreek, spreekt
ik
spreek
sprook/spröök
spraken
du
sprickst
sprookst/spröökst
he/se/dat
sprickt
sprook/spröök
wi/ji/Se/se
spreekt
(spreken)
sproken/spröken
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
erwähnen
[Angelegenheit]
wat kort
anspreken
Konjugation
×
Konjugation von spreken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
spreken; sprick/spreek, spreekt
ik
spreek
sprook/spröök
spraken
du
sprickst
sprookst/spröökst
he/se/dat
sprickt
sprook/spröök
wi/ji/Se/se
spreekt
(spreken)
sproken/spröken
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
streifen
[etw nebenbei/kurz erwähnen]
wat
kort
anspreken
Konjugation
×
Konjugation von spreken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
spreken; sprick/spreek, spreekt
ik
spreek
sprook/spröök
spraken
du
sprickst
sprookst/spröökst
he/se/dat
sprickt
sprook/spröök
wi/ji/Se/se
spreekt
(spreken)
sproken/spröken
(in Klammern regionale Nebenformen)
auf etw
zurückkommen
[etw wieder aufgreifen]
wat wedder
anspreken
Konjugation
×
Konjugation von spreken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
spreken; sprick/spreek, spreekt
ik
spreek
sprook/spröök
spraken
du
sprickst
sprookst/spröökst
he/se/dat
sprickt
sprook/spröök
wi/ji/Se/se
spreekt
(spreken)
sproken/spröken
(in Klammern regionale Nebenformen)
Ausdrücke, Redensarten, Wendungen
anzeigen
er
ist
ansprechbar
man
/
een
kann
em
anspreken
weitere Treffer anzeigen
weitere Treffer
Verben
anzeigen
widersprechen
[dagegen argumentieren]
dor
gegenanspreken
Konjugation
×
Konjugation von spreken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
spreken; sprick/spreek, spreekt
ik
spreek
sprook/spröök
spraken
du
sprickst
sprookst/spröökst
he/se/dat
sprickt
sprook/spröök
wi/ji/Se/se
spreekt
(spreken)
sproken/spröken
(in Klammern regionale Nebenformen)
gegen etw/jmdn
opponieren
gegen wat/een
gegenanspreken
Konjugation
×
Konjugation von spreken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
spreken; sprick/spreek, spreekt
ik
spreek
sprook/spröök
spraken
du
sprickst
sprookst/spröökst
he/se/dat
sprickt
sprook/spröök
wi/ji/Se/se
spreekt
(spreken)
sproken/spröken
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw/jmdm
widersprechen
gegen wat/een
gegenanspreken
Konjugation
×
Konjugation von spreken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
spreken; sprick/spreek, spreekt
ik
spreek
sprook/spröök
spraken
du
sprickst
sprookst/spröökst
he/se/dat
sprickt
sprook/spröök
wi/ji/Se/se
spreekt
(spreken)
sproken/spröken
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang