| Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
|---|---|---|---|---|
| konfronteren; konfronteer, konfronteert | ik | konfronteer | konfronteer (konfronteerde) | konfronteert |
| du | konfronteerst | konfronteerst (konfronteerdest) | ||
| he/se/dat | konfronteert | konfronteer (konfronteerde) | ||
| wi/ji/Se/se | konfronteert (konfronteren) | konfronteren (konfronteerden) |
| Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
|---|---|---|---|---|
| kunfronteren; kunfronteer, kunfronteert | ik | kunfronteer | kunfronteer (kunfronteerde) | kunfronteert |
| du | kunfronteerst | kunfronteerst (kunfronteerdest) | ||
| he/se/dat | kunfronteert | kunfronteer (kunfronteerde) | ||
| wi/ji/Se/se | kunfronteert (kunfronteren) | kunfronteren (kunfronteerden) |
| Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
|---|---|---|---|---|
| konfronteren; konfronteer, konfronteert | ik | konfronteer | konfronteer (konfronteerde) | konfronteert |
| du | konfronteerst | konfronteerst (konfronteerdest) | ||
| he/se/dat | konfronteert | konfronteer (konfronteerde) | ||
| wi/ji/Se/se | konfronteert (konfronteren) | konfronteren (konfronteerden) |
| Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
|---|---|---|---|---|
| kunfronteren; kunfronteer, kunfronteert | ik | kunfronteer | kunfronteer (kunfronteerde) | kunfronteert |
| du | kunfronteerst | kunfronteerst (kunfronteerdest) | ||
| he/se/dat | kunfronteert | kunfronteer (kunfronteerde) | ||
| wi/ji/Se/se | kunfronteert (kunfronteren) | kunfronteren (kunfronteerden) |