SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
etw
vermischen
wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
vermischen
wat
mengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
vermischen
wat
vermengeln
Konjugation
×
Konjugation von mengeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeln; mengel, mengelt
ik
mengel
mengel
(mengelde)
mengelt
du
mengelst
mengelst
(mengeldest)
he/se/dat
mengelt
mengel
(mengelde)
wi/ji/Se/se
mengelt
(mengeln)
mengeln
(mengelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
vermischen
wat
mengeln
Konjugation
×
Konjugation von mengeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeln; mengel, mengelt
ik
mengel
mengel
(mengelde)
mengelt
du
mengelst
mengelst
(mengeldest)
he/se/dat
mengelt
mengel
(mengelde)
wi/ji/Se/se
mengelt
(mengeln)
mengeln
(mengelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
vermischen
wat
vermengeleren
(salopp)
Konjugation
×
Konjugation von mengeleren
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeleren; mengeleer, mengeleert
ik
mengeleer
mengeleer
(mengeleerde)
mengeleert
du
mengeleerst
mengeleerst
(mengeleerdest)
he/se/dat
mengeleert
mengeleer
(mengeleerde)
wi/ji/Se/se
mengeleert
(mengeleren)
mengeleren
(mengeleerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
vermischen
wat
mengeleren
(salopp)
Konjugation
×
Konjugation von mengeleren
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeleren; mengeleer, mengeleert
ik
mengeleer
mengeleer
(mengeleerde)
mengeleert
du
mengeleerst
mengeleerst
(mengeleerdest)
he/se/dat
mengeleert
mengeleer
(mengeleerde)
wi/ji/Se/se
mengeleert
(mengeleren)
mengeleren
(mengeleerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
vermischen
wat
vermischen
Konjugation
×
Konjugation von mischen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mischen; misch, mischt
ik
misch
misch
(mischde)
mischt
du
mischt
mischt
(mischdest)
he/se/dat
mischt
misch
(mischde)
wi/ji/Se/se
mischt
(mischen)
mischen
(mischden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
vermischen
wat
mischen
Konjugation
×
Konjugation von mischen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mischen; misch, mischt
ik
misch
misch
(mischde)
mischt
du
mischt
mischt
(mischdest)
he/se/dat
mischt
misch
(mischde)
wi/ji/Se/se
mischt
(mischen)
mischen
(mischden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
vermischen
wat
vermanschen
(abw)
Konjugation
×
Konjugation von manschen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
manschen; mansch, manscht
ik
mansch
mansch
(manschde)
manscht
du
manscht
manscht
(manschdest)
he/se/dat
manscht
mansch
(manschde)
wi/ji/Se/se
manscht
(manschen)
manschen
(manschden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw und etw
vermischen
wat un wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw und etw
vermischen
wat un wat
mengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw und etw
vermischen
wat un wat
vermengeln
Konjugation
×
Konjugation von mengeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeln; mengel, mengelt
ik
mengel
mengel
(mengelde)
mengelt
du
mengelst
mengelst
(mengeldest)
he/se/dat
mengelt
mengel
(mengelde)
wi/ji/Se/se
mengelt
(mengeln)
mengeln
(mengelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw und etw
vermischen
wat un wat
mengeln
Konjugation
×
Konjugation von mengeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeln; mengel, mengelt
ik
mengel
mengel
(mengelde)
mengelt
du
mengelst
mengelst
(mengeldest)
he/se/dat
mengelt
mengel
(mengelde)
wi/ji/Se/se
mengelt
(mengeln)
mengeln
(mengelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw und etw
vermischen
wat un wat
vermengeleren
(salopp)
Konjugation
×
Konjugation von mengeleren
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeleren; mengeleer, mengeleert
ik
mengeleer
mengeleer
(mengeleerde)
mengeleert
du
mengeleerst
mengeleerst
(mengeleerdest)
he/se/dat
mengeleert
mengeleer
(mengeleerde)
wi/ji/Se/se
mengeleert
(mengeleren)
mengeleren
(mengeleerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw und etw
vermischen
wat un wat
mengeleren
(salopp)
Konjugation
×
Konjugation von mengeleren
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeleren; mengeleer, mengeleert
ik
mengeleer
mengeleer
(mengeleerde)
mengeleert
du
mengeleerst
mengeleerst
(mengeleerdest)
he/se/dat
mengeleert
mengeleer
(mengeleerde)
wi/ji/Se/se
mengeleert
(mengeleren)
mengeleren
(mengeleerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw und etw
vermischen
wat un wat
vermischen
Konjugation
×
Konjugation von mischen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mischen; misch, mischt
ik
misch
misch
(mischde)
mischt
du
mischt
mischt
(mischdest)
he/se/dat
mischt
misch
(mischde)
wi/ji/Se/se
mischt
(mischen)
mischen
(mischden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw und etw
vermischen
wat un wat
mischen
Konjugation
×
Konjugation von mischen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mischen; misch, mischt
ik
misch
misch
(mischde)
mischt
du
mischt
mischt
(mischdest)
he/se/dat
mischt
misch
(mischde)
wi/ji/Se/se
mischt
(mischen)
mischen
(mischden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw miteinander
vermischen
wat
dörchenanner
bringen
Konjugation
×
Konjugation von bringen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
bringen; bring, bringt
ik
bring
broch/bröch
brocht/bröcht
du
bringst
brochst/bröchst
he/se/dat
bringt
broch/bröch
wi/ji/Se/se
bringt
(bringen)
brochen/bröchen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw miteinander
vermischen
wat
dörchenanner
kriegen
Konjugation
×
Konjugation von kriegen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kriegen; krieg, kriegt
ik
krieg
kreeg
kregen
du
kriggst
kreegst
he/se/dat
kriggt
kreeg
wi/ji/Se/se
kriegt
(kriegen)
kregen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw miteinander
vermischen
wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw miteinander
vermischen
wat
vermengeln
Konjugation
×
Konjugation von mengeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeln; mengel, mengelt
ik
mengel
mengel
(mengelde)
mengelt
du
mengelst
mengelst
(mengeldest)
he/se/dat
mengelt
mengel
(mengelde)
wi/ji/Se/se
mengelt
(mengeln)
mengeln
(mengelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw miteinander
vermischen
wat
vermengeleren
(salopp)
Konjugation
×
Konjugation von mengeleren
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeleren; mengeleer, mengeleert
ik
mengeleer
mengeleer
(mengeleerde)
mengeleert
du
mengeleerst
mengeleerst
(mengeleerdest)
he/se/dat
mengeleert
mengeleer
(mengeleerde)
wi/ji/Se/se
mengeleert
(mengeleren)
mengeleren
(mengeleerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw miteinander
vermischen
wat
vermischen
Konjugation
×
Konjugation von mischen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mischen; misch, mischt
ik
misch
misch
(mischde)
mischt
du
mischt
mischt
(mischdest)
he/se/dat
mischt
misch
(mischde)
wi/ji/Se/se
mischt
(mischen)
mischen
(mischden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich mit etw
vermischen
sik mit wat
vermischen
Konjugation
×
Konjugation von mischen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mischen; misch, mischt
ik
misch
misch
(mischde)
mischt
du
mischt
mischt
(mischdest)
he/se/dat
mischt
misch
(mischde)
wi/ji/Se/se
mischt
(mischen)
mischen
(mischden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich mit etw
vermischen
sik mit wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich mit etw
vermischen
sik mit wat
mischen
Konjugation
×
Konjugation von mischen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mischen; misch, mischt
ik
misch
misch
(mischde)
mischt
du
mischt
mischt
(mischdest)
he/se/dat
mischt
misch
(mischde)
wi/ji/Se/se
mischt
(mischen)
mischen
(mischden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich mit etw
vermischen
sik mit wat
mengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich mit etw
vermischen
sik mit wat
vermengeln
Konjugation
×
Konjugation von mengeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeln; mengel, mengelt
ik
mengel
mengel
(mengelde)
mengelt
du
mengelst
mengelst
(mengeldest)
he/se/dat
mengelt
mengel
(mengelde)
wi/ji/Se/se
mengelt
(mengeln)
mengeln
(mengelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich mit etw
vermischen
sik mit wat
mengeln
Konjugation
×
Konjugation von mengeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeln; mengel, mengelt
ik
mengel
mengel
(mengelde)
mengelt
du
mengelst
mengelst
(mengeldest)
he/se/dat
mengelt
mengel
(mengelde)
wi/ji/Se/se
mengelt
(mengeln)
mengeln
(mengelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich mit etw
vermischen
sik mit wat
vermengeleren
(salopp)
Konjugation
×
Konjugation von mengeleren
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeleren; mengeleer, mengeleert
ik
mengeleer
mengeleer
(mengeleerde)
mengeleert
du
mengeleerst
mengeleerst
(mengeleerdest)
he/se/dat
mengeleert
mengeleer
(mengeleerde)
wi/ji/Se/se
mengeleert
(mengeleren)
mengeleren
(mengeleerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich mit etw
vermischen
sik mit wat
mengeleren
(salopp)
Konjugation
×
Konjugation von mengeleren
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeleren; mengeleer, mengeleert
ik
mengeleer
mengeleer
(mengeleerde)
mengeleert
du
mengeleerst
mengeleerst
(mengeleerdest)
he/se/dat
mengeleert
mengeleer
(mengeleerde)
wi/ji/Se/se
mengeleert
(mengeleren)
mengeleren
(mengeleerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
vermischen
sik
mischen
Konjugation
×
Konjugation von mischen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mischen; misch, mischt
ik
misch
misch
(mischde)
mischt
du
mischt
mischt
(mischdest)
he/se/dat
mischt
misch
(mischde)
wi/ji/Se/se
mischt
(mischen)
mischen
(mischden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
vermischen
sik
mengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
vermischen
sik
mengeln
Konjugation
×
Konjugation von mengeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeln; mengel, mengelt
ik
mengel
mengel
(mengelde)
mengelt
du
mengelst
mengelst
(mengeldest)
he/se/dat
mengelt
mengel
(mengelde)
wi/ji/Se/se
mengelt
(mengeln)
mengeln
(mengelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
vermischen
sik
mengeleren
(salopp)
Konjugation
×
Konjugation von mengeleren
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeleren; mengeleer, mengeleert
ik
mengeleer
mengeleer
(mengeleerde)
mengeleert
du
mengeleerst
mengeleerst
(mengeleerdest)
he/se/dat
mengeleert
mengeleer
(mengeleerde)
wi/ji/Se/se
mengeleert
(mengeleren)
mengeleren
(mengeleerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
vermischen
sik
vermischen
Konjugation
×
Konjugation von mischen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mischen; misch, mischt
ik
misch
misch
(mischde)
mischt
du
mischt
mischt
(mischdest)
he/se/dat
mischt
misch
(mischde)
wi/ji/Se/se
mischt
(mischen)
mischen
(mischden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
vermischen
sik
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
vermischen
sik
vermengeln
Konjugation
×
Konjugation von mengeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeln; mengel, mengelt
ik
mengel
mengel
(mengelde)
mengelt
du
mengelst
mengelst
(mengeldest)
he/se/dat
mengelt
mengel
(mengelde)
wi/ji/Se/se
mengelt
(mengeln)
mengeln
(mengelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
vermischen
sik
vermengeleren
(salopp)
Konjugation
×
Konjugation von mengeleren
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengeleren; mengeleer, mengeleert
ik
mengeleer
mengeleer
(mengeleerde)
mengeleert
du
mengeleerst
mengeleerst
(mengeleerdest)
he/se/dat
mengeleert
mengeleer
(mengeleerde)
wi/ji/Se/se
mengeleert
(mengeleren)
mengeleren
(mengeleerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang