SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Substantive
Vermischung
Vermengen
f
, Pl.: Vermengen/~s
Verben
sich mit etw
mengen
sik mit wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich mit etw
mischen
sik mit wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich mit etw
vermengen
sik mit wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich mit etw
vermischen
sik mit wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
mengen
sik
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
mischen
sik
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
vermengen
sik
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
vermischen
sik
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
durchmengen
wat gründlich
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
d
u
rchmischen
wat gründlich
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw und etw
mengen
wat un wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw und etw
mischen
wat un wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw und etw
mixen
wat un wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw und etw
vermengen
wat un wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw und etw
vermischen
wat un wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
vermengen
wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw miteinander
vermengen
wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
vermischen
wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw miteinander
vermischen
wat
vermengen
Konjugation
×
Konjugation von mengen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
mengen; meng, mengt
ik
meng
meng
(mengde, mengede)
mengt
du
mengst
mengst
(mengdest, mengedest)
he/se/dat
mengt
meng
(mengde, mengede)
wi/ji/Se/se
mengt
(mengen)
mengen
(mengden, mengeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang