Netzwörterbuch (SASS Plattdeutsch)

Hochdeutsch

Plattdeutsch

direkte Treffer

Verben

jmdn ärgern [z. B. es ärgert ihn]

een wormen (3. Person)

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
wormen; worm, wormt	ik	worm	worm (wormde, worme)	wormt
	du	wormst	wormst (wormdest, wormest)
	he/se/dat	wormt	worm (wormde, worme)
	wi/ji/Se/se	wormt (wormen)	wormen (wormden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn erbosen [z. B. es erbost ihn]

een wormen (3. Person)

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
wormen; worm, wormt	ik	worm	worm (wormde, worme)	wormt
	du	wormst	wormst (wormdest, wormest)
	he/se/dat	wormt	worm (wormde, worme)
	wi/ji/Se/se	wormt (wormen)	wormen (wormden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn fuchsen [z. B. es fuchst ihn]

een wormen (3. Person)

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
wormen; worm, wormt	ik	worm	worm (wormde, worme)	wormt
	du	wormst	wormst (wormdest, wormest)
	he/se/dat	wormt	worm (wormde, worme)
	wi/ji/Se/se	wormt (wormen)	wormen (wormden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn verdrießen [z. B. es verdrießt ihn]

een wormen (3. Person)

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
wormen; worm, wormt	ik	worm	worm (wormde, worme)	wormt
	du	wormst	wormst (wormdest, wormest)
	he/se/dat	wormt	worm (wormde, worme)
	wi/ji/Se/se	wormt (wormen)	wormen (wormden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn wurmen [z. B. es wurmt ihn]

een wormen (3. Person)

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
wormen; worm, wormt	ik	worm	worm (wormde, worme)	wormt
	du	wormst	wormst (wormdest, wormest)
	he/se/dat	wormt	worm (wormde, worme)
	wi/ji/Se/se	wormt (wormen)	wormen (wormden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

Ausdrücke, Redensarten, Wendungenanzeigen

weitere Treffer anzeigen

zum Seitenanfang