Netzwörterbuch (SASS Plattdeutsch)

Hochdeutsch

Plattdeutsch

direkte Treffer

Substantive

Aufbruch [Start/Fortgang]

Wegföhren n

Verben

davonfahren

wegföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

sich entfernen

wegföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

fortfahren [wegfahren]

wegföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

wegfahren

wegföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

wegstreben [sich energisch irg.wohin bewegen]

wegföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn abführen [Gefangenen/Verhafteten wegführen]

een wegföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn fortführen

een wegföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn wegführen

een wegföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

entweichen [unbemerkt entfliehen]

still wegföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

von etw abführen [von etw wegführen/abbringen, z. B. Weg vom Ziel]

vun wat wegföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

von etw wegführen

vun wat wegföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw/jmdn wegbefördern

wat/een wegföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw/jmdn wegfahren

wat/een wegföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw/jmdn wegtransportieren

wat/een wegföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw abfahren [etw mit einem Fahrzeug abtransportieren]

wat wegföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

zum Seitenanfang