SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
jmdn
irritieren
[in allen hd Bed]
een
irriteren
(selten)
Konjugation
×
Konjugation von irriteren
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
irriteren; irriteer, irriteert
ik
irriteer
irriteer
(irriteerde)
irriteert
du
irriteerst
irriteerst
(irriteerdest)
he/se/dat
irriteert
irriteer
(irriteerde)
wi/ji/Se/se
irriteert
(irriteren)
irriteren
(irriteerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verunsichern/verwirren]
een
verunsekern
Konjugation
×
Konjugation von sekern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
sekern; seker, sekert
ik
seker
seker
(sekerde)
sekert
du
sekerst
sekerst
(sekerdest)
he/se/dat
sekert
seker
(sekerde)
wi/ji/Se/se
sekert
(sekern)
sekern
(sekerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verunsichern/verwirren]
een
dörchenannerbringen
Konjugation
×
Konjugation von bringen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
bringen; bring, bringt
ik
bring
broch/bröch
brocht/bröcht
du
bringst
brochst/bröchst
he/se/dat
bringt
broch/bröch
wi/ji/Se/se
bringt
(bringen)
brochen/bröchen
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verunsichern/verwirren]
een
verbasen
Konjugation
×
Konjugation von verbasen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
verbasen; verbaas, verbaast
ik
verbaas
verbaas
(verbaasde)
verbaast
du
verbaast
verbaast
(verbaasdest)
he/se/dat
verbaast
verbaas
(verbaasde)
wi/ji/Se/se
verbaast
(verbasen)
verbasen
(verbaasden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verunsichern/verwirren]
een
verbiestern
Konjugation
×
Konjugation von biestern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
biestern; biester, biestert
ik
biester
biester
(biesterde)
biestert
du
biesterst
biesterst
(biesterdest)
he/se/dat
biestert
biester
(biesterde)
wi/ji/Se/se
biestert
(biestern)
biestern
(biesterden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verunsichern/verwirren]
een
dumm
un
dösig
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verunsichern/verwirren]
een
rammdösig
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn in seinem Tun stören]
een
stören
[ø:]
Konjugation
×
Konjugation von stören
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
stören; stöör, stöört
ik
stöör
stöör
(stöörde)
stöört
du
stöörst
stöörst
(stöördest)
he/se/dat
stöört
stöör
(stöörde)
wi/ji/Se/se
stöört
(stören)
stören
(stöörden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verärgern]
een
argerlich
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verärgern]
een
dull
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verärgern]
een
fuchtig
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verärgern]
een
füünsch
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verärgern]
een
gnatsch
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verärgern]
een
gnatschig
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verärgern]
een
gnatzig
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verärgern]
een
stinkig
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verärgern]
een
vergnattert
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verärgern]
een
vergnatzt
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verärgern]
een
vergrellt
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
irritieren
[jmdn verärgern]
een
vergretzen
Konjugation
×
Konjugation von vergretzen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
vergretzen; vergretz, vergretzt
ik
vergretz
vergretz
(vergretzde)
vergretzt
du
vergretzt
vergretzt
(vergretzdest)
he/se/dat
vergretzt
vergretz
(vergretzde)
wi/ji/Se/se
vergretzt
(vergretzen)
vergretzen
(vergretzden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang