Netzwörterbuch (SASS Plattdeutsch)

Hochdeutsch

Plattdeutsch

direkte Treffer

Verben

verblöden

verdummdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

verdummen

verdummdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn anführen [jmdn betrügen/hereinlegen]

een verdummdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn hochnehmen [jmdn anführen/irreführen/täuschen]

een verdummdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn narren [jmdn anführen/irreführen/täuschen]

een verdummdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn übertölpeln [jmdn plump/dummdreist überlisten]

een verdummdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn verblöden

een verdummdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn verdummen

een verdummdüveln

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düveln; düvel, düvelt	ik	düvel	düvel (düvelde)	düvelt
	du	düvelst	düvelst (düveldest)
	he/se/dat	düvelt	düvel (düvelde)
	wi/ji/Se/se	düvelt (düveln)	düveln (düvelden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

zum Seitenanfang