SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
herausragen
rutrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
herausreichen
[nach draußen reichen]
rutrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
an/auf/bis etw
herausreichen
[lang genug sein]
an/op/up/bet wat
rutrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
an/auf/bis etw
hinausreichen
[lang genug sein]
an/op/up/bet wat
rutrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
herausgeben
een wat
rutrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
herausreichen
een wat
rutrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdm etw
hinausreichen
[nach draußen reichen]
een wat
rutrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
über etw
hinausreichen
[weiter reichen als etw]
över wat
rutrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
aus etw
herausragen
[in allen hd Bed]
ut wat
rutrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
über etw
hinausstehen
[in allen hd Bed]
ut wat
rutrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
herausrecken
wat
rutrecken
Konjugation
×
Konjugation von recken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
recken; reck, reckt
ik
reck
reck
(reckde, reckede)
reckt
du
reckst
reckst
(reckdest, reckedest)
he/se/dat
reckt
reck
(reckde, reckede)
wi/ji/Se/se
reckt
(recken)
recken
(reckden, reckeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang