| Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
|---|---|---|---|---|
| krieden; kried, kriedt | ik | kried | kried (kriedte, kriedete) | kriedt |
| du | kriedst (kriedest) | kriedst (kriedtest, kriedetest) | ||
| he/se/dat | kriedt (kriedet) | kried (kriedte, kriedete) | ||
| wi/ji/Se/se | kriedt (krieden) | krieden (kriedten, kriedeten) |
| Infinitiv; Imperativ (sg, pl) | Person | Präsens | Präteritum | Partizip II |
|---|---|---|---|---|
| krieden; kried, kriedt | ik | kried | kried (kriedte, kriedete) | kriedt |
| du | kriedst (kriedest) | kriedst (kriedtest, kriedetest) | ||
| he/se/dat | kriedt (kriedet) | kried (kriedte, kriedete) | ||
| wi/ji/Se/se | kriedt (krieden) | krieden (kriedten, kriedeten) |
| Deklination |
|---|
| kriedenbleke, kriedenbleken |
| Deklination |
|---|
| kriedenwitte, kriedenwitten |
| Deklination |
|---|
| kriedenbleke, kriedenbleken |
| Deklination |
|---|
| kriedenwitte, kriedenwitten |
| Deklination |
|---|
| kriedenbleke, kriedenbleken |
| Deklination |
|---|
| kriedenwitte, kriedenwitten |
| Deklination |
|---|
| kriedenbleke, kriedenbleken |
| Deklination |
|---|
| kriedenwitte, kriedenwitten |
| Deklination |
|---|
| kriedenbleke, kriedenbleken |
| Deklination |
|---|
| kriedenwitte, kriedenwitten |
| Deklination |
|---|
| kriedenbleke, kriedenbleken |
| Deklination |
|---|
| kriedenwitte, kriedenwitten |