SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Substantive
Chirotherapie
Inrenken
f
vun Lenken
Verben
sich
einrenken
[in Ordnung kommen]
sik
inrenken
Konjugation
×
Konjugation von renken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
renken; renk, renkt
ik
renk
renk
(renkde, renkede)
renkt
du
renkst
renkst
(renkdest, renkedest)
he/se/dat
renkt
renk
(renkde, renkede)
wi/ji/Se/se
renkt
(renken)
renken
(renkden, renkeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
ausbügeln
[etw in Ordnung bringen]
wat
inrenken
Konjugation
×
Konjugation von renken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
renken; renk, renkt
ik
renk
renk
(renkde, renkede)
renkt
du
renkst
renkst
(renkdest, renkedest)
he/se/dat
renkt
renk
(renkde, renkede)
wi/ji/Se/se
renkt
(renken)
renken
(renkden, renkeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
einrenken
[etw in Ordnung bringen]
wat
inrenken
Konjugation
×
Konjugation von renken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
renken; renk, renkt
ik
renk
renk
(renkde, renkede)
renkt
du
renkst
renkst
(renkdest, renkedest)
he/se/dat
renkt
renk
(renkde, renkede)
wi/ji/Se/se
renkt
(renken)
renken
(renkden, renkeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
einrenken
[etw in die Gelenkpfanne drehen]
wat
inrenken
Konjugation
×
Konjugation von renken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
renken; renk, renkt
ik
renk
renk
(renkde, renkede)
renkt
du
renkst
renkst
(renkdest, renkedest)
he/se/dat
renkt
renk
(renkde, renkede)
wi/ji/Se/se
renkt
(renken)
renken
(renkden, renkeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw in
Ordnung
bringen
wat
inrenken
Konjugation
×
Konjugation von renken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
renken; renk, renkt
ik
renk
renk
(renkde, renkede)
renkt
du
renkst
renkst
(renkdest, renkedest)
he/se/dat
renkt
renk
(renkde, renkede)
wi/ji/Se/se
renkt
(renken)
renken
(renkden, renkeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw auf/in die
Reihe
kriegen/bekommen/bringen
wat
inrenken
Konjugation
×
Konjugation von renken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
renken; renk, renkt
ik
renk
renk
(renkde, renkede)
renkt
du
renkst
renkst
(renkdest, renkedest)
he/se/dat
renkt
renk
(renkde, renkede)
wi/ji/Se/se
renkt
(renken)
renken
(renkden, renkeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw ins
Reine
bringen
wat
inrenken
Konjugation
×
Konjugation von renken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
renken; renk, renkt
ik
renk
renk
(renkde, renkede)
renkt
du
renkst
renkst
(renkdest, renkedest)
he/se/dat
renkt
renk
(renkde, renkede)
wi/ji/Se/se
renkt
(renken)
renken
(renkden, renkeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang