SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
dämmern
[abends]
düüstern
(3. Person)
Konjugation
×
Konjugation von düüstern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
düüstern; düüster, düüstert
ik
düüster
düüster
(düüsterde)
düüstert
du
düüsterst
düüsterst
(düüsterdest)
he/se/dat
düüstert
düüster
(düüsterde)
wi/ji/Se/se
düüstert
(düüstern)
düüstern
(düüsterden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
dunkeln
[abends]
düüstern
(3. Person)
Konjugation
×
Konjugation von düüstern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
düüstern; düüster, düüstert
ik
düüster
düüster
(düüsterde)
düüstert
du
düüsterst
düüsterst
(düüsterdest)
he/se/dat
düüstert
düüster
(düüsterde)
wi/ji/Se/se
düüstert
(düüstern)
düüstern
(düüsterden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
grauen
[abends]
düüstern
(3. Person)
Konjugation
×
Konjugation von düüstern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
düüstern; düüster, düüstert
ik
düüster
düüster
(düüsterde)
düüstert
du
düüsterst
düüsterst
(düüsterdest)
he/se/dat
düüstert
düüster
(düüsterde)
wi/ji/Se/se
düüstert
(düüstern)
düüstern
(düüsterden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Adjektive und Adverbien
im
Dunkel
in'n
Düüstern
Ausdrücke, Redensarten, Wendungen
anzeigen
im
Verborgenen
in'n
Düüstern
in
der
Dunkelheit
in'n
Düüstern
in
der
Finsternis
in'n
Düüstern
weitere Treffer anzeigen
weitere Treffer
Substantive
anzeigen
Darknet
Düüsternett
n
Dunkel
[Dunkelheit]
Düüsternis
f
Dunkelheit
Düüsternis
f
Finsternis
Düüsternis
f
Mondfinsternis
Maanverdüüstern
f
, Pl.: Maanverdüüstern/~s
Mondfinsternis
Maandüüsternis
f
, Pl.: Maandüüsternissen
Sonnenfinsternis
Sünnendüüsternis
f
, Pl.: Sünnendüüsternissen
Verdunkelung
[Geschehen]
Verdüüstern
n
Verdunklung
[Geschehen]
Verdüüstern
n
Verben
anzeigen
sich
verdüstern
sik
verdüüstern
Konjugation
×
Konjugation von düüstern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
düüstern; düüster, düüstert
ik
düüster
düüster
(düüsterde)
düüstert
du
düüsterst
düüsterst
(düüsterdest)
he/se/dat
düüstert
düüster
(düüsterde)
wi/ji/Se/se
düüstert
(düüstern)
düüstern
(düüsterden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
sich
verdunkeln
sik
verdüüstern
Konjugation
×
Konjugation von düüstern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
düüstern; düüster, düüstert
ik
düüster
düüster
(düüsterde)
düüstert
du
düüsterst
düüsterst
(düüsterdest)
he/se/dat
düüstert
düüster
(düüsterde)
wi/ji/Se/se
düüstert
(düüstern)
düüstern
(düüsterden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
abdunkeln
[etw vor Licht abschirmen]
wat
afdüüstern
Konjugation
×
Konjugation von düüstern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
düüstern; düüster, düüstert
ik
düüster
düüster
(düüsterde)
düüstert
du
düüsterst
düüsterst
(düüsterdest)
he/se/dat
düüstert
düüster
(düüsterde)
wi/ji/Se/se
düüstert
(düüstern)
düüstern
(düüsterden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw/sich
verfinstern
wat/sik
verdüüstern
Konjugation
×
Konjugation von düüstern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
düüstern; düüster, düüstert
ik
düüster
düüster
(düüsterde)
düüstert
du
düüsterst
düüsterst
(düüsterdest)
he/se/dat
düüstert
düüster
(düüsterde)
wi/ji/Se/se
düüstert
(düüstern)
düüstern
(düüsterden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
abschatten
[etw abdunkeln]
wat
verdüüstern
Konjugation
×
Konjugation von düüstern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
düüstern; düüster, düüstert
ik
düüster
düüster
(düüsterde)
düüstert
du
düüsterst
düüsterst
(düüsterdest)
he/se/dat
düüstert
düüster
(düüsterde)
wi/ji/Se/se
düüstert
(düüstern)
düüstern
(düüsterden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
verdüstern
wat
verdüüstern
Konjugation
×
Konjugation von düüstern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
düüstern; düüster, düüstert
ik
düüster
düüster
(düüsterde)
düüstert
du
düüsterst
düüsterst
(düüsterdest)
he/se/dat
düüstert
düüster
(düüsterde)
wi/ji/Se/se
düüstert
(düüstern)
düüstern
(düüsterden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
verdunkeln
wat
verdüüstern
Konjugation
×
Konjugation von düüstern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
düüstern; düüster, düüstert
ik
düüster
düüster
(düüsterde)
düüstert
du
düüsterst
düüsterst
(düüsterdest)
he/se/dat
düüstert
düüster
(düüsterde)
wi/ji/Se/se
düüstert
(düüstern)
düüstern
(düüsterden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang