Netzwörterbuch (SASS Plattdeutsch)

Hochdeutsch

Plattdeutsch

direkte Treffer

Verben

jmdn aufziehen [jmdn necken]

een brüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
brüden; brüüd, brüüdt	ik	brüüd	brüüd (brüüdte, brüdete)	brüüdt
	du	brüüdst (brüdest)	brüüdst (brüüdtest, brüdetest)
	he/se/dat	brüüdt (brüdet)	brüüd (brüüdte, brüdete)
	wi/ji/Se/se	brüüdt (brüden)	brüden (brüüdten, brüdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

mit jmdm flachsen

een brüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
brüden; brüüd, brüüdt	ik	brüüd	brüüd (brüüdte, brüdete)	brüüdt
	du	brüüdst (brüdest)	brüüdst (brüüdtest, brüdetest)
	he/se/dat	brüüdt (brüdet)	brüüd (brüüdte, brüdete)
	wi/ji/Se/se	brüüdt (brüden)	brüden (brüüdten, brüdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn foppen

een brüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
brüden; brüüd, brüüdt	ik	brüüd	brüüd (brüüdte, brüdete)	brüüdt
	du	brüüdst (brüdest)	brüüdst (brüüdtest, brüdetest)
	he/se/dat	brüüdt (brüdet)	brüüd (brüüdte, brüdete)
	wi/ji/Se/se	brüüdt (brüden)	brüden (brüüdten, brüdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn hochnehmen [jmdn anführen/irreführen/täuschen]

een brüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
brüden; brüüd, brüüdt	ik	brüüd	brüüd (brüüdte, brüdete)	brüüdt
	du	brüüdst (brüdest)	brüüdst (brüüdtest, brüdetest)
	he/se/dat	brüüdt (brüdet)	brüüd (brüüdte, brüdete)
	wi/ji/Se/se	brüüdt (brüden)	brüden (brüüdten, brüdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn necken

een brüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
brüden; brüüd, brüüdt	ik	brüüd	brüüd (brüüdte, brüdete)	brüüdt
	du	brüüdst (brüdest)	brüüdst (brüüdtest, brüdetest)
	he/se/dat	brüüdt (brüdet)	brüüd (brüüdte, brüdete)
	wi/ji/Se/se	brüüdt (brüden)	brüden (brüüdten, brüdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn uzen

een brüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
brüden; brüüd, brüüdt	ik	brüüd	brüüd (brüüdte, brüdete)	brüüdt
	du	brüüdst (brüdest)	brüüdst (brüüdtest, brüdetest)
	he/se/dat	brüüdt (brüdet)	brüüd (brüüdte, brüdete)
	wi/ji/Se/se	brüüdt (brüden)	brüden (brüüdten, brüdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn veräppeln [jmdn zum Narren halten]

een brüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
brüden; brüüd, brüüdt	ik	brüüd	brüüd (brüüdte, brüdete)	brüüdt
	du	brüüdst (brüdest)	brüüdst (brüüdtest, brüdetest)
	he/se/dat	brüüdt (brüdet)	brüüd (brüüdte, brüdete)
	wi/ji/Se/se	brüüdt (brüden)	brüden (brüüdten, brüdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn veralbern [jmdn necken]

een brüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
brüden; brüüd, brüüdt	ik	brüüd	brüüd (brüüdte, brüdete)	brüüdt
	du	brüüdst (brüdest)	brüüdst (brüüdtest, brüdetest)
	he/se/dat	brüüdt (brüdet)	brüüd (brüüdte, brüdete)
	wi/ji/Se/se	brüüdt (brüden)	brüden (brüüdten, brüdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn verarschen [jmdn zum Narren halten]

een brüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
brüden; brüüd, brüüdt	ik	brüüd	brüüd (brüüdte, brüdete)	brüüdt
	du	brüüdst (brüdest)	brüüdst (brüüdtest, brüdetest)
	he/se/dat	brüüdt (brüdet)	brüüd (brüüdte, brüdete)
	wi/ji/Se/se	brüüdt (brüden)	brüden (brüüdten, brüdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn verkohlen [jmdn zum Narren halten]

een brüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
brüden; brüüd, brüüdt	ik	brüüd	brüüd (brüüdte, brüdete)	brüüdt
	du	brüüdst (brüdest)	brüüdst (brüüdtest, brüdetest)
	he/se/dat	brüüdt (brüdet)	brüüd (brüüdte, brüdete)
	wi/ji/Se/se	brüüdt (brüden)	brüden (brüüdten, brüdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn veruzen

een brüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
brüden; brüüd, brüüdt	ik	brüüd	brüüd (brüüdte, brüdete)	brüüdt
	du	brüüdst (brüdest)	brüüdst (brüüdtest, brüdetest)
	he/se/dat	brüüdt (brüdet)	brüüd (brüüdte, brüdete)
	wi/ji/Se/se	brüüdt (brüden)	brüden (brüüdten, brüdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

zum Seitenanfang