Netzwörterbuch (SASS Plattdeutsch)

Hochdeutsch

Plattdeutsch

direkte Treffer

Substantive

Abstrafung

Bestrafen n

Verben

jmdn abstrafen

een bestrafen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
strafen; straaf, straaft	ik	straaf	straaf (straafde)	straaft
	du	straafst	straafst (straafdest)
	he/se/dat	straaft	straaf (straafde)
	wi/ji/Se/se	straaft (strafen)	strafen (straafden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn bestrafen

een bestrafen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
strafen; straaf, straaft	ik	straaf	straaf (straafde)	straaft
	du	straafst	straafst (straafdest)
	he/se/dat	straaft	straaf (straafde)
	wi/ji/Se/se	straaft (strafen)	strafen (straafden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn exekutieren [(einem Urteil entsprechend) bestrafen]

een bestrafen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
strafen; straaf, straaft	ik	straaf	straaf (straafde)	straaft
	du	straafst	straafst (straafdest)
	he/se/dat	straaft	straaf (straafde)
	wi/ji/Se/se	straaft (strafen)	strafen (straafden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdn maßregeln

een bestrafen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
strafen; straaf, straaft	ik	straaf	straaf (straafde)	straaft
	du	straafst	straafst (straafdest)
	he/se/dat	straaft	straaf (straafde)
	wi/ji/Se/se	straaft (strafen)	strafen (straafden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw ahnden

wat bestrafen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
strafen; straaf, straaft	ik	straaf	straaf (straafde)	straaft
	du	straafst	straafst (straafdest)
	he/se/dat	straaft	straaf (straafde)
	wi/ji/Se/se	straaft (strafen)	strafen (straafden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

zum Seitenanfang