Netzwörterbuch (SASS Plattdeutsch)

Hochdeutsch

Plattdeutsch

direkte Treffer

Verben

etw taugen

wat weert wesen/ween/sien

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
wesen/ween/sien; wees/sie, weest/sied	ik	bün	weer/wöör	wesen/ween/west
	du	büst	weerst/wöörst
	he/se/dat	is	weer/wöör
	wi/ji/Se/se	sünd	weren/wören

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw taugen

wat dögen [œ:]

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
dögen; dögg, döögt	ik	döög	doog/dögg	dagen/döggt
	du	döggst	doogst/döggst
	he/se/dat	döggt	doog/dögg
	wi/ji/Se/se	döögt (dögen)	dogen/döggen

(in Klammern regionale Nebenformen)

nichts taugen

keen Schick hebben

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
hebben; heff, hebbt/hefft	ik	hebb/heff	harr	hatt
	du	hest	harrst
	he/se/dat	hett	harr
	wi/ji/Se/se	hebbt/hefft (hebben)	harrn

(in Klammern regionale Nebenformen)

nichts taugen

nix weert wesen/ween/sien

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
wesen/ween/sien; wees/sie, weest/sied	ik	bün	weer/wöör	wesen/ween/west
	du	büst	weerst/wöörst
	he/se/dat	is	weer/wöör
	wi/ji/Se/se	sünd	weren/wören

(in Klammern regionale Nebenformen)

nichts taugen

nix dögen [œ:]

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
dögen; dögg, döögt	ik	döög	doog/dögg	dagen/döggt
	du	döggst	doogst/döggst
	he/se/dat	döggt	doog/dögg
	wi/ji/Se/se	döögt (dögen)	dogen/döggen

(in Klammern regionale Nebenformen)

weitere Treffer anzeigen

zum Seitenanfang