SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
etw
entseuchen
[von Schadstoffen]
wat
utsüken
Konjugation
×
Konjugation von süken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
süken; süük, süükt
ik
süük
süük
(süükde)
süükt
du
süükst
süükst
(süükdest)
he/se/dat
süükt
süük
(süükde)
wi/ji/Se/se
süükt
(süken)
süken
(süükden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
entseuchen
[von Keimen]
wat
kiemfree
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
entseuchen
[von Keimen]
wat
kiemfrie
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
entseuchen
[von Keimen]
wat
kienfree
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
entseuchen
[von Keimen]
wat
kienfrie
maken
Konjugation
×
Konjugation von maken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
maken; maak, maakt
ik
maak
maak/möök
maakt
du
maakst
maakst/möökst
he/se/dat
maakt
maak/möök
wi/ji/Se/se
maakt
(maken)
maken/möken
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
entseuchen
[von Keimen]
wat
desinfizeren
Konjugation
×
Konjugation von infizeren
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
infizeren; infizeer, infizeert
ik
infizeer
infizeer
(infizeerde)
infizeert
du
infizeerst
infizeerst
(infizeerdest)
he/se/dat
infizeert
infizeer
(infizeerde)
wi/ji/Se/se
infizeert
(infizeren)
infizeren
(infizeerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang