SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
hinausjagen
[hinauseilen]
rutjagen
Konjugation
×
Konjugation von jagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
jagen; jaag, jaagt
ik
jaag
jaag
(jaagde)
jaagt
du
jaagst
jaagst
(jaagdest)
he/se/dat
jaagt
jaag
(jaagde)
wi/ji/Se/se
jaagt
(jagen)
jagen
(jaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
herausjagen
een
rutjagen
Konjugation
×
Konjugation von jagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
jagen; jaag, jaagt
ik
jaag
jaag
(jaagde)
jaagt
du
jaagst
jaagst
(jaagdest)
he/se/dat
jaagt
jaag
(jaagde)
wi/ji/Se/se
jaagt
(jagen)
jagen
(jaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
heraustreiben
een
rutjagen
Konjugation
×
Konjugation von jagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
jagen; jaag, jaagt
ik
jaag
jaag
(jaagde)
jaagt
du
jaagst
jaagst
(jaagdest)
he/se/dat
jaagt
jaag
(jaagde)
wi/ji/Se/se
jaagt
(jagen)
jagen
(jaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
hinausjagen
een
rutjagen
Konjugation
×
Konjugation von jagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
jagen; jaag, jaagt
ik
jaag
jaag
(jaagde)
jaagt
du
jaagst
jaagst
(jaagdest)
he/se/dat
jaagt
jaag
(jaagde)
wi/ji/Se/se
jaagt
(jagen)
jagen
(jaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn aus etw
heraustreiben
een ut wat
rutjagen
Konjugation
×
Konjugation von jagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
jagen; jaag, jaagt
ik
jaag
jaag
(jaagde)
jaagt
du
jaagst
jaagst
(jaagdest)
he/se/dat
jaagt
jaag
(jaagde)
wi/ji/Se/se
jaagt
(jagen)
jagen
(jaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
hinausjagen
[in allen hd Bed]
wat
rutjagen
Konjugation
×
Konjugation von jagen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
jagen; jaag, jaagt
ik
jaag
jaag
(jaagde)
jaagt
du
jaagst
jaagst
(jaagdest)
he/se/dat
jaagt
jaag
(jaagde)
wi/ji/Se/se
jaagt
(jagen)
jagen
(jaagden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang