SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
sich
ergeben
[aufgeben, kapitulieren]
kapituleren
Konjugation
×
Konjugation von kapituleren
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kapituleren; kapituleer, kapituleert
ik
kapituleer
kapituleer
(kapituleerde)
kapituleert
du
kapituleerst
kapituleerst
(kapituleerdest)
he/se/dat
kapituleert
kapituleer
(kapituleerde)
wi/ji/Se/se
kapituleert
(kapituleren)
kapituleren
(kapituleerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
kapitulieren
[aufgeben, sich ergeben]
kapituleren
Konjugation
×
Konjugation von kapituleren
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kapituleren; kapituleer, kapituleert
ik
kapituleer
kapituleer
(kapituleerde)
kapituleert
du
kapituleerst
kapituleerst
(kapituleerdest)
he/se/dat
kapituleert
kapituleer
(kapituleerde)
wi/ji/Se/se
kapituleert
(kapituleren)
kapituleren
(kapituleerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
weitere Treffer anzeigen
weitere Treffer
Verben
anzeigen
etw
rekapitulieren
wat
rekapituleren
(selten)
Konjugation
×
Konjugation von kapituleren
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kapituleren; kapituleer, kapituleert
ik
kapituleer
kapituleer
(kapituleerde)
kapituleert
du
kapituleerst
kapituleerst
(kapituleerdest)
he/se/dat
kapituleert
kapituleer
(kapituleerde)
wi/ji/Se/se
kapituleert
(kapituleren)
kapituleren
(kapituleerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang