Netzwörterbuch (SASS Plattdeutsch)

Hochdeutsch

Plattdeutsch

direkte Treffer

Substantive

Andeutung

Andüden f, Pl.: Andüden/~s

Verben

sich andeuten

sik andüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düden; düüd, düüdt	ik	düüd	düüd (düüdte, düdete)	düüdt
	du	düüdst (düdest)	düüdst (düüdtest, düdetest)
	he/se/dat	düüdt (düdet)	düüd (düüdte, düdete)
	wi/ji/Se/se	düüdt (düden)	düden (düüdten, düdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw andeuten [in allen hd Bed]

wat andüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düden; düüd, düüdt	ik	düüd	düüd (düüdte, düdete)	düüdt
	du	düüdst (düdest)	düüdst (düüdtest, düdetest)
	he/se/dat	düüdt (düdet)	düüd (düüdte, düdete)
	wi/ji/Se/se	düüdt (düden)	düden (düüdten, düdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw durchblicken lassen

wat andüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düden; düüd, düüdt	ik	düüd	düüd (düüdte, düdete)	düüdt
	du	düüdst (düdest)	düüdst (düüdtest, düdetest)
	he/se/dat	düüdt (düdet)	düüd (düüdte, düdete)
	wi/ji/Se/se	düüdt (düden)	düden (düüdten, düdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw signalisieren

wat andüden

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
düden; düüd, düüdt	ik	düüd	düüd (düüdte, düdete)	düüdt
	du	düüdst (düdest)	düüdst (düüdtest, düdetest)
	he/se/dat	düüdt (düdet)	düüd (düüdte, düdete)
	wi/ji/Se/se	düüdt (düden)	düden (düüdten, düdeten)

(in Klammern regionale Nebenformen)

zum Seitenanfang