SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Substantive
Eruierung
Rutfinnen
n
Wahrheitsfindung
Rutfinnen
n
vun de Wohrheit
Verben
herausfinden
[den Ausgang finden]
rutfinnen
Konjugation
×
Konjugation von finnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
finnen; finn, finnt
ik
finn
funn/fünn
funnen
du
finnst
funnst/fünnst
he/se/dat
finnt
funn/fünn
wi/ji/Se/se
finnt
(finnen)
funnen/fünnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
hinausfinden
rutfinnen
Konjugation
×
Konjugation von finnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
finnen; finn, finnt
ik
finn
funn/fünn
funnen
du
finnst
funnst/fünnst
he/se/dat
finnt
funn/fünn
wi/ji/Se/se
finnt
(finnen)
funnen/fünnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
entdecken
[jmdn finden/ausfindig machen]
een
rutfinnen
Konjugation
×
Konjugation von finnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
finnen; finn, finnt
ik
finn
funn/fünn
funnen
du
finnst
funnst/fünnst
he/se/dat
finnt
funn/fünn
wi/ji/Se/se
finnt
(finnen)
funnen/fünnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
herausfinden
[als gesucht in einer Menge finden]
een
rutfinnen
Konjugation
×
Konjugation von finnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
finnen; finn, finnt
ik
finn
funn/fünn
funnen
du
finnst
funnst/fünnst
he/se/dat
finnt
funn/fünn
wi/ji/Se/se
finnt
(finnen)
funnen/fünnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
aus etw
herausfinden
ut wat
rutfinnen
Konjugation
×
Konjugation von finnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
finnen; finn, finnt
ik
finn
funn/fünn
funnen
du
finnst
funnst/fünnst
he/se/dat
finnt
funn/fünn
wi/ji/Se/se
finnt
(finnen)
funnen/fünnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
aus etw
hinausfinden
ut wat
rutfinnen
Konjugation
×
Konjugation von finnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
finnen; finn, finnt
ik
finn
funn/fünn
funnen
du
finnst
funnst/fünnst
he/se/dat
finnt
funn/fünn
wi/ji/Se/se
finnt
(finnen)
funnen/fünnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw/jmdn
ermitteln
[etw/jmdn herausfinden/feststellen]
wat/een
rutfinnen
Konjugation
×
Konjugation von finnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
finnen; finn, finnt
ik
finn
funn/fünn
funnen
du
finnst
funnst/fünnst
he/se/dat
finnt
funn/fünn
wi/ji/Se/se
finnt
(finnen)
funnen/fünnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
entdecken
[etw finden/ausfindig machen]
wat
rutfinnen
Konjugation
×
Konjugation von finnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
finnen; finn, finnt
ik
finn
funn/fünn
funnen
du
finnst
funnst/fünnst
he/se/dat
finnt
funn/fünn
wi/ji/Se/se
finnt
(finnen)
funnen/fünnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
entdecken
[etw finden/ausfindig machen]
wat
rutfinnen
Konjugation
×
Konjugation von finnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
finnen; finn, finnt
ik
finn
funn/fünn
funnen
du
finnst
funnst/fünnst
he/se/dat
finnt
funn/fünn
wi/ji/Se/se
finnt
(finnen)
funnen/fünnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
eruieren
wat
rutfinnen
Konjugation
×
Konjugation von finnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
finnen; finn, finnt
ik
finn
funn/fünn
funnen
du
finnst
funnst/fünnst
he/se/dat
finnt
funn/fünn
wi/ji/Se/se
finnt
(finnen)
funnen/fünnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
herausbekommen
[Verborgenes/Unklares ermitteln]
wat
rutfinnen
Konjugation
×
Konjugation von finnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
finnen; finn, finnt
ik
finn
funn/fünn
funnen
du
finnst
funnst/fünnst
he/se/dat
finnt
funn/fünn
wi/ji/Se/se
finnt
(finnen)
funnen/fünnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
herausfinden
[etw als gesucht in einer Menge finden]
wat
rutfinnen
Konjugation
×
Konjugation von finnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
finnen; finn, finnt
ik
finn
funn/fünn
funnen
du
finnst
funnst/fünnst
he/se/dat
finnt
funn/fünn
wi/ji/Se/se
finnt
(finnen)
funnen/fünnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
herausfinden
[etw durch Nachforschungen entdecken]
wat
rutfinnen
Konjugation
×
Konjugation von finnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
finnen; finn, finnt
ik
finn
funn/fünn
funnen
du
finnst
funnst/fünnst
he/se/dat
finnt
funn/fünn
wi/ji/Se/se
finnt
(finnen)
funnen/fünnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
herauskriegen
[Verborgenes/Unklares ermitteln]
wat
rutfinnen
Konjugation
×
Konjugation von finnen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
finnen; finn, finnt
ik
finn
funn/fünn
funnen
du
finnst
funnst/fünnst
he/se/dat
finnt
funn/fünn
wi/ji/Se/se
finnt
(finnen)
funnen/fünnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang