SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Substantive
kleine
Glocke
Klingel
f
, Pl.: Klingeln
Klingel
Klingel
f
, Pl.: Klingeln
Schelle
[(elektr) Klingel]
Klingel
f
, Pl.: Klingeln
Türklingel
Klingel
f
, Pl.: Klingeln
weitere Treffer anzeigen
weitere Treffer
Substantive
anzeigen
Geklingel
Klingelee
f
Geklingel
Klingelie
f
Klingelbeutel
Klingelbüdel
m
, Pl.: Klingelbüdels
Klingelei
Klingelee
f
, Pl.: Klingeleen
Klingelei
Klingelie
f
, Pl.: Klingelien
Türklingel
Döörklingel
f
, Pl.: Döörklingeln
Verben
anzeigen
anklingeln
anklingeln
Konjugation
×
Konjugation von klingeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
klingeln; klingel, klingelt
ik
klingel
klingel
(klingelde)
klingelt
du
klingelst
klingelst
(klingeldest)
he/se/dat
klingelt
klingel
(klingelde)
wi/ji/Se/se
klingelt
(klingeln)
klingeln
(klingelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
anläuten
[an der Tür]
anklingeln
Konjugation
×
Konjugation von klingeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
klingeln; klingel, klingelt
ik
klingel
klingel
(klingelde)
klingelt
du
klingelst
klingelst
(klingeldest)
he/se/dat
klingelt
klingel
(klingelde)
wi/ji/Se/se
klingelt
(klingeln)
klingeln
(klingelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
klingeln
[in allen hd Bed]
klingeln
Konjugation
×
Konjugation von klingeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
klingeln; klingel, klingelt
ik
klingel
klingel
(klingelde)
klingelt
du
klingelst
klingelst
(klingeldest)
he/se/dat
klingelt
klingel
(klingelde)
wi/ji/Se/se
klingelt
(klingeln)
klingeln
(klingelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
schellen
klingeln
Konjugation
×
Konjugation von klingeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
klingeln; klingel, klingelt
ik
klingel
klingel
(klingelde)
klingelt
du
klingelst
klingelst
(klingeldest)
he/se/dat
klingelt
klingel
(klingelde)
wi/ji/Se/se
klingelt
(klingeln)
klingeln
(klingelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
anklingeln
een
anklingeln
Konjugation
×
Konjugation von klingeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
klingeln; klingel, klingelt
ik
klingel
klingel
(klingelde)
klingelt
du
klingelst
klingelst
(klingeldest)
he/se/dat
klingelt
klingel
(klingelde)
wi/ji/Se/se
klingelt
(klingeln)
klingeln
(klingelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
herausklingeln
een
rutklingeln
Konjugation
×
Konjugation von klingeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
klingeln; klingel, klingelt
ik
klingel
klingel
(klingelde)
klingelt
du
klingelst
klingelst
(klingeldest)
he/se/dat
klingelt
klingel
(klingelde)
wi/ji/Se/se
klingelt
(klingeln)
klingeln
(klingelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
nach jmdm
klingeln
na een
klingeln
Konjugation
×
Konjugation von klingeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
klingeln; klingel, klingelt
ik
klingel
klingel
(klingelde)
klingelt
du
klingelst
klingelst
(klingeldest)
he/se/dat
klingelt
klingel
(klingelde)
wi/ji/Se/se
klingelt
(klingeln)
klingeln
(klingelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
nach jmdm
schellen
na een
klingeln
Konjugation
×
Konjugation von klingeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
klingeln; klingel, klingelt
ik
klingel
klingel
(klingelde)
klingelt
du
klingelst
klingelst
(klingeldest)
he/se/dat
klingelt
klingel
(klingelde)
wi/ji/Se/se
klingelt
(klingeln)
klingeln
(klingelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
Interjektionen
anzeigen
klingelingeling!
klingelingeling!
zum Seitenanfang