SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
etw
zugeben
[etw als Zugabe geben]
wat
optogeven
Konjugation
×
Konjugation von geven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
geven; giff/geev, geevt
ik
geev
geev
geven
du
giffst
geevst
he/se/dat
gifft
geev
wi/ji/Se/se
geevt
(geven)
geven
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
zugeben
[etw als Zugabe geben]
wat
togeven
Konjugation
×
Konjugation von geven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
geven; giff/geev, geevt
ik
geev
geev
geven
du
giffst
geevst
he/se/dat
gifft
geev
wi/ji/Se/se
geevt
(geven)
geven
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
zugeben
[etw als Zugabe geben]
wat
bitogeven
Konjugation
×
Konjugation von geven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
geven; giff/geev, geevt
ik
geev
geev
geven
du
giffst
geevst
he/se/dat
gifft
geev
wi/ji/Se/se
geevt
(geven)
geven
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
zugeben
[etw als Zugabe geben]
wat
uptogeven
Konjugation
×
Konjugation von geven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
geven; giff/geev, geevt
ik
geev
geev
geven
du
giffst
geevst
he/se/dat
gifft
geev
wi/ji/Se/se
geevt
(geven)
geven
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
zugeben
[etw gestehen/anerkennen + etw zugestehen/erlauben]
wat
tostahn
Konjugation
×
Konjugation von stahn
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
stahn; stah, staht
ik
stah
stunn/stünn
stahn
du
steihst
stunnst/stünnst
he/se/dat
steiht
stunn/stünn
wi/ji/Se/se
staht
(stahn)
stunnen/stünnen
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
zugeben
[etw gestehen/anerkennen + etw zugestehen/erlauben]
wat
togeven
Konjugation
×
Konjugation von geven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
geven; giff/geev, geevt
ik
geev
geev
geven
du
giffst
geevst
he/se/dat
gifft
geev
wi/ji/Se/se
geevt
(geven)
geven
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
zugeben
[etw gestehen/bekennen]
wat
bekennen
Konjugation
×
Konjugation von kennen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kennen; kenn, kennt
ik
kenn
kenn
(kennde, kennede)
kennt
du
kennst
kennst
(kenndest, kennedest)
he/se/dat
kennt
kenn
(kennde, kennede)
wi/ji/Se/se
kennt
(kennen)
kennen
(kennden, kenneden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
zugeben
[etw gestehen/bekennen]
wat
bichten
Konjugation
×
Konjugation von bichten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
bichten; bicht, bicht
ik
bicht
bicht
(bichtde, bichtede)
bicht
du
bichtst
(bichtest)
bichtst
(bichtdest, bichtedest)
he/se/dat
bicht
(bichtet)
bicht
(bichtde, bichtede)
wi/ji/Se/se
bicht
(bichten)
bichten
(bichteden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
weitere Treffer anzeigen
weitere Treffer
Verben
anzeigen
etw
dazugeben
wat
bistüern
Konjugation
×
Konjugation von stüern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
stüern; stüer, stüert
ik
stüer
stüer
(stüerde)
stüert
du
stüerst
stüerst
(stüerdest)
he/se/dat
stüert
stüer
(stüerde)
wi/ji/Se/se
stüert
(stüern)
stüern
(stüerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
dazugeben
wat
tostüern
Konjugation
×
Konjugation von stüern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
stüern; stüer, stüert
ik
stüer
stüer
(stüerde)
stüert
du
stüerst
stüerst
(stüerdest)
he/se/dat
stüert
stüer
(stüerde)
wi/ji/Se/se
stüert
(stüern)
stüern
(stüerden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
dazugeben
wat
togeven
Konjugation
×
Konjugation von geven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
geven; giff/geev, geevt
ik
geev
geev
geven
du
giffst
geevst
he/se/dat
gifft
geev
wi/ji/Se/se
geevt
(geven)
geven
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
dazugeben
wat
dortogeven
Konjugation
×
Konjugation von geven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
geven; giff/geev, geevt
ik
geev
geev
geven
du
giffst
geevst
he/se/dat
gifft
geev
wi/ji/Se/se
geevt
(geven)
geven
(in Klammern regionale Nebenformen)
etw
hinzugeben
wat
dortogeven
Konjugation
×
Konjugation von geven
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
geven; giff/geev, geevt
ik
geev
geev
geven
du
giffst
geevst
he/se/dat
gifft
geev
wi/ji/Se/se
geevt
(geven)
geven
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang