SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
rülpsen
opstöten
Konjugation
×
Konjugation von stöten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
stöten; stööt, stööt
ik
stööt
stött
stött
du
stöttst
stöttst
he/se/dat
stött
stött
wi/ji/Se/se
stööt
(stöten)
stötten
(in Klammern regionale Nebenformen)
rülpsen
upstöten
Konjugation
×
Konjugation von stöten
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
stöten; stööt, stööt
ik
stööt
stött
stött
du
stöttst
stöttst
he/se/dat
stött
stött
wi/ji/Se/se
stööt
(stöten)
stötten
(in Klammern regionale Nebenformen)
rülpsen
opbölken
Konjugation
×
Konjugation von bölken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
bölken; bölk, bölkt
ik
bölk
bölk
(bölkde, bölkede)
bölkt
du
bölkst
bölkst
(bölkdest, bölkedest)
he/se/dat
bölkt
bölk
(bölkde, bölkede)
wi/ji/Se/se
bölkt
(bölken)
bölken
(bölkden, bölkeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
rülpsen
upbölken
Konjugation
×
Konjugation von bölken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
bölken; bölk, bölkt
ik
bölk
bölk
(bölkde, bölkede)
bölkt
du
bölkst
bölkst
(bölkdest, bölkedest)
he/se/dat
bölkt
bölk
(bölkde, bölkede)
wi/ji/Se/se
bölkt
(bölken)
bölken
(bölkden, bölkeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
rülpsen
opkolken
Konjugation
×
Konjugation von kolken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kolken; kolk, kolkt
ik
kolk
kolk
(kolkde, kolkede)
kolkt
du
kolkst
kolkst
(kolkdest, kolkedest)
he/se/dat
kolkt
kolk
(kolkde, kolkede)
wi/ji/Se/se
kolkt
(kolken)
kolken
(kolkden, kolkeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
rülpsen
upkolken
Konjugation
×
Konjugation von kolken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
kolken; kolk, kolkt
ik
kolk
kolk
(kolkde, kolkede)
kolkt
du
kolkst
kolkst
(kolkdest, kolkedest)
he/se/dat
kolkt
kolk
(kolkde, kolkede)
wi/ji/Se/se
kolkt
(kolken)
kolken
(kolkden, kolkeden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang