SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
hohnlachen
[hämisch/spöttisch lachen]
höhnsch
lachen
Konjugation
×
Konjugation von lachen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lachen; lach, lacht
ik
lach
lach
(lachde, lachede)
lacht
du
lachst
lachst
(lachdest, lachedest)
he/se/dat
lacht
lach
(lachde, lachede)
wi/ji/Se/se
lacht
(lachen)
lachen
(lachden, lacheden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
hohnlachen
[hämisch/spöttisch lachen]
spietsch
lachen
Konjugation
×
Konjugation von lachen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lachen; lach, lacht
ik
lach
lach
(lachde, lachede)
lacht
du
lachst
lachst
(lachdest, lachedest)
he/se/dat
lacht
lach
(lachde, lachede)
wi/ji/Se/se
lacht
(lachen)
lachen
(lachden, lacheden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
hohnlachen
[hämisch/spöttisch lachen]
spöttsch
lachen
Konjugation
×
Konjugation von lachen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lachen; lach, lacht
ik
lach
lach
(lachde, lachede)
lacht
du
lachst
lachst
(lachdest, lachedest)
he/se/dat
lacht
lach
(lachde, lachede)
wi/ji/Se/se
lacht
(lachen)
lachen
(lachden, lacheden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
hohnlachen
[hämisch/spöttisch lachen]
veniensch
lachen
Konjugation
×
Konjugation von lachen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lachen; lach, lacht
ik
lach
lach
(lachde, lachede)
lacht
du
lachst
lachst
(lachdest, lachedest)
he/se/dat
lacht
lach
(lachde, lachede)
wi/ji/Se/se
lacht
(lachen)
lachen
(lachden, lacheden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
hohnlachen
[hämisch/spöttisch lachen]
gnibbeln
Konjugation
×
Konjugation von gnibbeln
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
gnibbeln; gnibbel, gnibbelt
ik
gnibbel
gnibbel
(gnibbelde)
gnibbelt
du
gnibbelst
gnibbelst
(gnibbeldest)
he/se/dat
gnibbelt
gnibbel
(gnibbelde)
wi/ji/Se/se
gnibbelt
(gnibbeln)
gnibbeln
(gnibbelden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
hohnlachen
[hämisch/spöttisch lachen]
gnibbern
Konjugation
×
Konjugation von gnibbern
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
gnibbern; gnibber, gnibbert
ik
gnibber
gnibber
(gnibberde)
gnibbert
du
gnibberst
gnibberst
(gnibberdest)
he/se/dat
gnibbert
gnibber
(gnibberde)
wi/ji/Se/se
gnibbert
(gnibbern)
gnibbern
(gnibberden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
hohnlachen
[hämisch/spöttisch lachen]
gniesen
Konjugation
×
Konjugation von gniesen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
gniesen; gnies, gniest
ik
gnies
gnies
(gniesde)
gniest
du
gniest
gniest
(gniesdest)
he/se/dat
gniest
gnies
(gniesde)
wi/ji/Se/se
gniest
(gniesen)
gniesen
(gniesden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
hohnlachen
[hämisch/spöttisch lachen]
grienen
Konjugation
×
Konjugation von grienen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
grienen; grien, grient
ik
grien
grien
(griende)
grient
du
grienst
grienst
(griendest)
he/se/dat
grient
grien
(griende)
wi/ji/Se/se
grient
(grienen)
grienen
(grienden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
hohnlachen
[hämisch/spöttisch lachen]
gnievelgrienen
Konjugation
×
Konjugation von grienen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
grienen; grien, grient
ik
grien
grien
(griende)
grient
du
grienst
grienst
(griendest)
he/se/dat
grient
grien
(griende)
wi/ji/Se/se
grient
(grienen)
grienen
(grienden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
hohnlachen
[hämisch/spöttisch lachen]
grieslachen
Konjugation
×
Konjugation von lachen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lachen; lach, lacht
ik
lach
lach
(lachde, lachede)
lacht
du
lachst
lachst
(lachdest, lachedest)
he/se/dat
lacht
lach
(lachde, lachede)
wi/ji/Se/se
lacht
(lachen)
lachen
(lachden, lacheden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
hohnlachen
[hämisch/spöttisch lachen]
grifflachen
Konjugation
×
Konjugation von lachen
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
lachen; lach, lacht
ik
lach
lach
(lachde, lachede)
lacht
du
lachst
lachst
(lachdest, lachedest)
he/se/dat
lacht
lach
(lachde, lachede)
wi/ji/Se/se
lacht
(lachen)
lachen
(lachden, lacheden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang