SASS
Plattdeutsches
Netzwörterbuch
SASS Plattdeutsche Lehrmaterialien
öffnen
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hoch > Platt
Platt > Hoch
Suchen
Menü
Förderer
Aussprachehinweise
Benutzungshinweise
Abkürzungsverzeichnis
Allgemeine Informationen
Bücher
Fehrs-Gilde
Hochdeutsch
Plattdeutsch
direkte Treffer
Verben
hochschrecken
hoochschrecken
(st Konjug)
Konjugation
×
Konjugation von schrecken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
schrecken; schreck, schreckt
ik
schreck
schrook/schröök
schraken/schrocken
du
schreckst
schrookst/schröökst
he/se/dat
schreckt
schrook/schröök
wi/ji/Se/se
schreckt
(schrecken)
schroken/schröken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
hochschrecken
een
hoochschrecken
(sw Konjug)
Konjugation
×
Konjugation von schrecken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
schrecken; schreck, schreckt
ik
schreck
schreck
(schreckde, schrecke)
schreckt
du
schreckst
schreckst
(schreckdest, schreckest)
he/se/dat
schreckt
schreck
(schreckde, schrecke)
wi/ji/Se/se
schreckt
(schrecken)
schrecken
(schreckden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
hochschrecken
een
opschrecken
(sw Konjug)
Konjugation
×
Konjugation von schrecken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
schrecken; schreck, schreckt
ik
schreck
schreck
(schreckde, schrecke)
schreckt
du
schreckst
schreckst
(schreckdest, schreckest)
he/se/dat
schreckt
schreck
(schreckde, schrecke)
wi/ji/Se/se
schreckt
(schrecken)
schrecken
(schreckden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
hochschrecken
opschrecken
(st Konjug)
Konjugation
×
Konjugation von schrecken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
schrecken; schreck, schreckt
ik
schreck
schrook/schröök
schraken/schrocken
du
schreckst
schrookst/schröökst
he/se/dat
schreckt
schrook/schröök
wi/ji/Se/se
schreckt
(schrecken)
schroken/schröken
(in Klammern regionale Nebenformen)
jmdn
hochschrecken
een
upschrecken
(sw Konjug)
Konjugation
×
Konjugation von schrecken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
schrecken; schreck, schreckt
ik
schreck
schreck
(schreckde, schrecke)
schreckt
du
schreckst
schreckst
(schreckdest, schreckest)
he/se/dat
schreckt
schreck
(schreckde, schrecke)
wi/ji/Se/se
schreckt
(schrecken)
schrecken
(schreckden)
(in Klammern regionale Nebenformen)
hochschrecken
upschrecken
(st Konjug)
Konjugation
×
Konjugation von schrecken
Infinitiv; Imperativ (sg, pl)
Person
Präsens
Präteritum
Partizip II
schrecken; schreck, schreckt
ik
schreck
schrook/schröök
schraken/schrocken
du
schreckst
schrookst/schröökst
he/se/dat
schreckt
schrook/schröök
wi/ji/Se/se
schreckt
(schrecken)
schroken/schröken
(in Klammern regionale Nebenformen)
zum Seitenanfang