Netzwörterbuch (SASS Plattdeutsch)

Hochdeutsch

Plattdeutsch

direkte Treffer

Verben

herausfahren

rutfohren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
fohren; fohr, fohrt	ik	fohr	fohr (fohrde)	fohrt
	du	fohrst	fohrst (fohrdest)
	he/se/dat	fohrt	fohr (fohrde)
	wi/ji/Se/se	fohrt (fohren)	fohren (fohrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

herausfahren

rutföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

aus etw herausfahren

ut wat rutfohren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
fohren; fohr, fohrt	ik	fohr	fohr (fohrde)	fohrt
	du	fohrst	fohrst (fohrdest)
	he/se/dat	fohrt	fohr (fohrde)
	wi/ji/Se/se	fohrt (fohren)	fohren (fohrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

aus etw herausfahren

ut wat rutföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

zu etw/jmdm herausfahren

na wat/een rutfohren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
fohren; fohr, fohrt	ik	fohr	fohr (fohrde)	fohrt
	du	fohrst	fohrst (fohrdest)
	he/se/dat	fohrt	fohr (fohrde)
	wi/ji/Se/se	fohrt (fohren)	fohren (fohrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

zu etw/jmdm herausfahren

na wat/een rutföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw aus etw herausfahren

wat ut wat rutfohren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
fohren; fohr, fohrt	ik	fohr	fohr (fohrde)	fohrt
	du	fohrst	fohrst (fohrdest)
	he/se/dat	fohrt	fohr (fohrde)
	wi/ji/Se/se	fohrt (fohren)	fohren (fohrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw aus etw herausfahren

wat ut wat rutföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw/jmdn herausfahren

wat/een rutfohren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
fohren; fohr, fohrt	ik	fohr	fohr (fohrde)	fohrt
	du	fohrst	fohrst (fohrdest)
	he/se/dat	fohrt	fohr (fohrde)
	wi/ji/Se/se	fohrt (fohren)	fohren (fohrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw/jmdn herausfahren

wat/een rutföhren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
föhren; föhr, föhrt	ik	föhr	föhr (föhrde)	föhrt
	du	föhrst	föhrst (föhrdest)
	he/se/dat	föhrt	föhr (föhrde)
	wi/ji/Se/se	föhrt (föhren)	föhren (föhrden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

zum Seitenanfang