Netzwörterbuch (SASS Plattdeutsch)

Hochdeutsch

Plattdeutsch

direkte Treffer

Verben

jmdn erproben

een pröven [œy]

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
pröven; prööv, pröövt	ik	prööv	prööv (pröövde)	pröövt
	du	pröövst	pröövst (pröövdest)
	he/se/dat	pröövt	prööv (pröövde)
	wi/ji/Se/se	pröövt (pröven)	pröven (pröövden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw erproben

wat utproberen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
proberen; probeer, probeert	ik	probeer	probeer (probeerde)	probeert
	du	probeerst	probeerst (probeerdest)
	he/se/dat	probeert	probeer (probeerde)
	wi/ji/Se/se	probeert (proberen)	proberen (probeerden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw erproben

wat utpröven

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
pröven; prööv, pröövt	ik	prööv	prööv (pröövde)	pröövt
	du	pröövst	pröövst (pröövdest)
	he/se/dat	pröövt	prööv (pröövde)
	wi/ji/Se/se	pröövt (pröven)	pröven (pröövden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw erproben

wat pröven [œy]

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
pröven; prööv, pröövt	ik	prööv	prööv (pröövde)	pröövt
	du	pröövst	pröövst (pröövdest)
	he/se/dat	pröövt	prööv (pröövde)
	wi/ji/Se/se	pröövt (pröven)	pröven (pröövden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw erproben

wat dörchproberen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
proberen; probeer, probeert	ik	probeer	probeer (probeerde)	probeert
	du	probeerst	probeerst (probeerdest)
	he/se/dat	probeert	probeer (probeerde)
	wi/ji/Se/se	probeert (proberen)	proberen (probeerden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw erproben

wat proberen

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
proberen; probeer, probeert	ik	probeer	probeer (probeerde)	probeert
	du	probeerst	probeerst (probeerdest)
	he/se/dat	probeert	probeer (probeerde)
	wi/ji/Se/se	probeert (proberen)	proberen (probeerden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw erproben

wat dörchpröven

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
pröven; prööv, pröövt	ik	prööv	prööv (pröövde)	pröövt
	du	pröövst	pröövst (pröövdest)
	he/se/dat	pröövt	prööv (pröövde)
	wi/ji/Se/se	pröövt (pröven)	pröven (pröövden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

zum Seitenanfang