Netzwörterbuch (SASS Plattdeutsch)

Hochdeutsch

Plattdeutsch

direkte Treffer

Verben

abtelefonieren

aftelefoneren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
telefoneren; telefoneer, telefoneert	ik	telefoneer	telefoneer (telefoneerde)	telefoneert
	du	telefoneerst	telefoneerst (telefoneerdest)
	he/se/dat	telefoneert	telefoneer (telefoneerde)
	wi/ji/Se/se	telefoneert (telefoneren)	telefoneren (telefoneerden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

jmdm abtelefonieren

een aftelefoneren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
telefoneren; telefoneer, telefoneert	ik	telefoneer	telefoneer (telefoneerde)	telefoneert
	du	telefoneerst	telefoneerst (telefoneerdest)
	he/se/dat	telefoneert	telefoneer (telefoneerde)
	wi/ji/Se/se	telefoneert (telefoneren)	telefoneren (telefoneerden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

welche abtelefonieren

wölk/welk aftelefoneren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
telefoneren; telefoneer, telefoneert	ik	telefoneer	telefoneer (telefoneerde)	telefoneert
	du	telefoneerst	telefoneerst (telefoneerdest)
	he/se/dat	telefoneert	telefoneer (telefoneerde)
	wi/ji/Se/se	telefoneert (telefoneren)	telefoneren (telefoneerden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

etw abtelefonieren

wat aftelefoneren

Infinitiv; Imperativ (sg, pl)	Person	Präsens	Präteritum	Partizip II
telefoneren; telefoneer, telefoneert	ik	telefoneer	telefoneer (telefoneerde)	telefoneert
	du	telefoneerst	telefoneerst (telefoneerdest)
	he/se/dat	telefoneert	telefoneer (telefoneerde)
	wi/ji/Se/se	telefoneert (telefoneren)	telefoneren (telefoneerden)

(in Klammern regionale Nebenformen)

zum Seitenanfang